Morgen
Mijn geest kan het niet bevatten
als er een einde komt aan een levend wezen
Mijn geest kan het helemaal niet bevatten
dat ik hiervoor zelf de afspraak heb moeten maken.
Morgen staat de gevreesde afspraak met de dierenarts gepland, hier op jou plekkie je thuis
Anderhalve week 'lang' hebben we nog afscheid van je kunnen nemen, hier tegenaan moeten hikken of kan ik beter schrijven nog extra van je kunnen genieten en je extra kunnen verwennen!
Als ik mijn gevoel uitschakel dan zeg ik tegen mezelf
het is goed zo je lichaam is op, ik ben zó dankbaar dat je al 14 jaar aan mijn zijde staat en gelopen hebt! Dat ik je alles kon vertellen en dat je me door het zwaarste stuk in mijn leven de
chemokuren geholpen hebt, want door jou móest ik naar buiten en nu...
nu breekt mijn hart!
Als ik mijn gevoel toelaat dan huil ik tranen met tuiten en voel ik me intens verdrietig dat dit moment een keer moet komen. Morgen is de dag... maar voor altijd blijf je in mijn hart,
hoe mooi is dat?!
Reactie schrijven