Uit een vlammend kleurenspel ontstaan

In een gordijn van wonderbaarlijk licht

Komen mysterieuze schimmen

Zonder identiteit

Zonder gezicht

Uit welke wereld?

Uit welke tijd?

Een raadsel is hun aanwezigheid

Samen zijn ze in de weer

meeldraden worden gestreeld

zich onbewust van dit beeld

altijd op zoek naar meer

Heldere kraaloogjes keken me aan

waterhoentje kon niet meer op zijn pootjes staan

hem redden heb ik niet gedaan

want ik voelde de natuur moest haar gang gaan

ik legde hem zachtjes in het gras en bleef nog even staan

keek de situatie nog een keer goed aan

daarna liep ik er met pijn in mijn hart vandaan

om hem in stilte te laten gaan

de film zag ik nog een aantal keren aan me voorbij gaan

er viel een traan, een traan en nog een traan

hopend dat ik het juiste heb gedaan

Als een acrobaat

klimt bij in een grasspriet

tot boven in de top

waar hij ontdekt

er zit geen bloemetje op

dus met een hoop gezoem

gaat hij op zoek 

naar de volgende bloem

Zien

is beleven

openstaan

voor al het moois

waarmee wij zijn omgeven

Gezondheid 

als het zonnetje dat schijnt

vaak onopgemerkt

want alles went

maar het kan plotseling verdwijnen

dus koester elk kostbaar moment

Vogels zitten graag hoog

ze hebben uitzicht

overzicht

wapperen hun veren droog

hun blik naar het oneindige gericht

in evenwicht

een prachtig gezicht

 zo voor 't oog

Een vallende ster

zo dichtbij

Een sprankeling van de macrokosmos

vanaf de aarde waargenomen

waar de verbeeldingskracht leidt

En goddelijke krachten samenkomen

tot kosmische dromen

in het stof van de tijd

Een universum vol wonderen

in eeuwigheid

Alsof ze zich dagenlang hebben verscholen

komen op zondagochtend

de hardlopers uit hun holen

Sporten in de buitennlucht is gezond

tientallen rennen er hier en daar rond

Het zijn stoere mannen en wijven

hijgend in hun bezweten lijven

lopen voor hun lol

houden het knap lang vol

Zodat ze maadag fit

aan hun werkweek kunnen beginnen

want zitten dan wellicht

weer dagenlang binnen

De mensen waren het weer zat

buiten was het koud en nat

de lucht donkergrijs

ze raakten van de wijs

 de zwaan vond zijn paradijs

dobberend in z'n privé bad

Op de randen van de put

leven plantjes klein en teer

in richteltjes, gaatjes en kieren

sieren zij de straten, keer op keer

en zijn ze beschutting en voedsel 

voor kleine dieren

Het sneeuwklokje

hangt met zijn kopje naar beneden

geen spoor van verdriet

ontvouwt zich puur en sierlijk

Het is een sneeuwklokje

zonder sneeuw

zonder wijzerplaat

tijdloos in zijn schoonheid