Geïnspireerd door Lang leve de liefde, Married at first sight en First dates restaurant schreef ik dit gedicht. Allemaal, niemand uitgezonderd, willen we hetzelfde namelijk niet elke dag thuiskomen in een leeg huis. Thuiskomen waar iemand op je wacht, je lief heeft, iemand met wie je je verhaal kan delen, aangeraakt worden, lekker een knuffel op zijn tijd. We willen ons allemaal gezien, gehoord en gewaardeerd voelen. We zijn sociale wezens die opbloeien van contact.
Alleen is maar alleen
we willen allemaal
die arm om ons heen
een knuffel, troost of wat dan ook
niemand wil alleen door het leven gaan
maar o zo graag saam
samen is het leven gezelliger
geborgen en knus
zijn met elkaar
en regelmatig een kus
Elke dag een leeg huis binnen komen
voelt zo verdomd alleen
we zoeken allemaal
naar die arm om ons heen
een schouder om op te leunen
een lief om mee te kroelen
wanneer we die behoefte voelen
een maatje bij wie we onszelf kunnen zijn
en onszelf kunnen laten gaan
niet eenzaam zijn
maar één-saam
💕Eén-saam = samen één