Boodschap van Moeder Natuur
Als ik buiten wandel trekt soms iets mijn aandacht, net als in een 3D film komt het op me af. Als ik daar naar kijk en luister dan kom ik erachter dat het me altijd iets te vertellen heeft en daar schrijf ik over, ook over de alledaagse dingen.
Als ik creatief bezig ben
voel ik me intens blij
bruisende energie komt dan vrij
Anderen kopiëren doe ik liever niet
dus alles wat je hier leest en ziet
komt van mij
❤
Keep life simple
The way to start writing isn't by writing at all, but by living. It isn't about creating something from thin air, but about documenting our personal feelings about the things that we see. Or to put it crudely, how are you going to be a storyteller if you have no story tot tell?
Perhaps, in the end there are no such things as creative people, they are only sharp observers with sensitive hearts.
Yasmin Ahmad
De blaadjes van de rijkbloeiende Dendrobium Nobilé (familie van de orchideeën) kan je in een schaaltje leggen als ze uitgebloeid zijn. Zo kan je nog lang nagenieten van de (droog)bloemetjes!
In gedachten hoor ik mensen zeggen: 'Potjandozen de jeugd van tegenwoordig. ' Maar wat te denken van de mensen die meedoen, omdat ze te beroerd zijn een paar meter door te lopen naar de dichtstbijzijnde prullenbak om daar hun troep in weg te gooien? Als er nou geen prullenbak in de buurt te bekennen was dan zou ik het wel begrijpen (is ook geen goed excuus natuurlijk), maar er staan er vier vlakbij.
Is het om te huilen of toch ook een beetje om te lachen? Ik zie hier ook wel de humor in, het is ook wel een kunstwerk eigenlijk. Als een kunstenaar het op die manier zou maken dan wordt het als kunst beschouwd, wellicht om mensen bewust te maken van het milieu. Laten we hopen dat dit 'kunstwerk' ons inspireert om onze wereld een stukje schoner te maken en dat iedereen de moeite doet om hun afval niet zomaar ernaast te leggen. Zo laten we zien dat we niet meedoen aan milieuvervuiling, zelfs als anderen dat wel doen. Ook geven we dan een positief signaal af aan de mensen van de gemeente die verantwoordelijk zijn voor het legen en herstellen van de prullenbakken.
Door aandacht te schenken aan de details ontdekken we de vreugde van het nu, de vrede van mindfulness en de kracht van dankbaarheid. Dit is wat deze witte bloem bestaand uit de velen bloemetjes van de vlinderstruik ons laat zien (Buddleja davidii 'White profusion). Ik krijg hier zoveel energie van dat ik meteen zin heb om er een verhaal bij te schrijven, hoewel ik nog geen idee heb waarover. Iets houdt me tegen... ach natuurlijk het gaat niet over mijn verhaal maar om de essentie!
Wij mensen zijn dan wel niet zo blij met de regen maar de dierenwereld wel! Gelukkig zijn de slakken er nog, want ik zie er schrikbarend minder dan voorgaande jaren. Is dit geen plaatje? Er zaten groepjes slakken verspreid over het gras, gezinnetjes en familietjes. Ik wordt blij van kijken naar wat we wel hebben. En straks is het droog volgens de Buienradar en kunnen de gezelligheidsdieren onder ons buiten van het droge weer genieten op deze Koningsdag. Alle dieren blij!
Mijn god wat een grote witte vlek op ons tapijt in de gang! Hoe komt dat nou?! Ik bedenk me waarmee ik zoal door de gang gelopen heb in mijn handen. Is het verf? Nee dat kan niet. Gezichtscreme, of nee het lijkt dikker.. is het Sudocreme dan? Ik voel en ruik eraan maar ik ruik niks. En voordat ik er erg in heb zoekt mijn denken naar de schuldige. Gelukkig werk ik niet bij de politie want dan hadden er al heel wat onschuldige mensen opgepakt en vastgezeten. Ik pakte een doekje om het schoon te boenen. Ojee ik krijg het er niet af! Potjandozen en nog wel midden in de gang! En terwijl ik poetste verdween de vlek als sneeuw voor de zon. Aha!! Ik heb de dader gevonden! Ik vond het al zo gek. Ik was verblind door de zon😆 . Wat leren we hiervan? We dragen allemaal onze eigen illusionist in ons.
Zoek de verschillen. Als je in het hart van de narcis kijkt dan zie je een bloem in de bloem: de zes stuifmeeldraden openen zich ook, net zoals de buitenste zes bloemblaadjes (foto rechts). Met in dat hart ook weer een groen bloemetje met 3 blaadjes die zich openen naarmate de narcis langer in bloei staat.
Deze narcis heet Narcissus poeticus var. recurvus, vernoemd naar de mythische figuur Narcissus uit de Griekse mythologie. Narcissus was een mooie jongeman die verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld in een waterplas en uiteindelijk in dezelfde plas verdronk. De naam narcissus wordt gebruikt voor een geslacht van bloemen, waaronder verschillende soorten narcissen. De toevoeging 'poeticus' verwijst naar de poëtische of sierlijke kwaliteit van deze bloem, terwijl 'var. recurvus' verwijst naar een specifieke veriëteit met gekrulde of gebogen bloembladen. Leuk om erachter te komen waar die namen vandaan komen. En zeg nou zelf dit had je toch altijd al willen weten? Hahaha 😉
De bloemen van het Groot Hoefblad vallen eigenlijk niet eens zo erg op. Je ziet er hier veel langs de waterkant staan. Het doet me denken aan paardenbloemen en brandnetels die zie je ook overal staan, maar sta je er (juist daarom) wel eens bij stil om te zien hoe mooi ze zijn? Door goed naar deze bloemen te kijken viel het me op wat het was dat mijn aandacht trok, het waren de vele kleine witte trompetvormige bloemetjes die uitstaken, die als een soort witte aura rand ‘licht gaven’, heel subtiel. Ze doen natuurlijk hun best hiermee insecten te lokken, en ja ook mensen. Wij kunnen ervan genieten en dan maakt ons lichaam stoffen vrij die ons (onbewust) een prettig gevoel geven. Ze kleuren onopvallend onze omgeving!
💫Omdat ik goed ben in iets anders lezen dan dat er daadwerkelijk staat, kwam ik vanochtend een uur te vroeg op mijn afspraak aan. Dus beloonde ik mijn geduld met een kop koffie en een croissantje. Aan het tafeltje naast mij kwamen twee dames zitten waarvan de jongste de oudere vergezelde en de jongste aan een stuk door kletste. Ze roddelde en oordeelde wat af over een kennis hoorde ik, want af en toe ving ik (ongewild) iets van hun gesprek op. De oudere dame die tegenover de roddeltante zat voelde zich denk ik bezwaard (wilde weg?) zo te horen aan het antwoord dat ze kreeg 'Welnee, ik zit hier voor jou, ik heb speciaal voor jou tijd vrij gemaakt!' 🤔😆Hmmm... ojajoh?? En ze ging nog twee koffie halen, want zij had het in ieder geval naar haar zin.
Inbegrepen bij de koffie met croissant kreeg ik een oefening 'Mens erger je niet', passend bij het (mijn) thema 'Geduld is een schone zaak' wat betekent: wie rustig afwacht wordt beloond. Niet met wat lekkers maar met inzicht over zichzelf, want jaja het universum is magisch en doet nooit zomaar iets! Dus lieve lezer pas op voor je besluit een restaurant binnen te stappen, want je weet nooit wat je op je bordje krijgt.
Als ik met Cailean speel (onze jongste hond) dan vindt hij het fantastisch als hij het ventje, de leider is. Dagelijks loopt hij me uit te dagen met z'n speeltje en dan is het de bedoeling dat ik die NIET kan afpakken. Hij doet de knapste en raarste moves en slalomt rennend door het huis langs de bank, plantenbakken, stoelen, tafels en vooral om mij heen. Als hij kon praten zou hij zeggen 'pak me dan als je kan!' En reken maar dat hij slim en snel is. Ook als ik hem een nieuw bot geef is dit steevast ons ritueel en wil hij dat ik achter hem aan ren, waarna hij op het kleed neerploft. Ik mag zijn prooi aanraken en zelfs afpakken als ik zou willen, hij laat alles toe.
Ik stond zoals gebruikelijk Cooper en Cailean hun eten klaar te maken toen ik tot de ontdekking kwam dat Cailean niet naast me stond. Hee dat klopte niet! Deze obsessief op eten gefocuste hond staat steevast aan mijn zijde als ik eten klaarmaak en duwt dan een paar keer met zijn lange snuit tegen mijn been om mij te laten weten dat hij er staat (alsof hij niet opvalt met zijn grote lijf en dikke harige vacht). Ik kreeg al een flauw vermoeden wat er aan de hand was dus ik ging hem zoeken. En ja hoor daar stonden de boeven midden in de woonkamer, Cooper stond op een meter afstand schuin voor Cailean die er met geen mogelijkheid langs durfde, want dat zou hem een fikse vechtpartij opleveren. Cooper de goedheid zelve die alles van Cailean toelaat en accepteert is als het op eten aankomt de baas. Hij heeft voedingsnijd, dat betekent dat hij zijn etensbak of kluif verdedigt door agressie te vertonen. Bij hem hoef ik dan ook niet met mijn hand in de buurt van zijn voedingsbak te komen als hij aan het eten is. Als kind heb ik wel afgeleerd een hond te sarren voor de lol om te zien hoe ver ik kon gaan als hij iets verdedigde. We hadden vroeger en teckel die de handtas van mijn moeder verdedigde alsof zijn leven er vanaf hing, maar kleine Viv vond het nodig uit te testen hoever ze kon gaan. Het gevolg was een flinke beet in mijn hand en de reactie van moeders: dat is je eigen schuld, want ik heb je al zo vaak gewaarschuwd! Door Cooper en Cailean uit elkaar te halen met gevaar voor eigen leven😉 kon ik ze veilig naar hun etensplek begeleiden ver van elkaar vandaan.
Later speelde deze film nog een keer in mijn hoofd af en toen werd mij opeens iets duidelijk. Cailean delft altijd het onderspit bij Cooper maar bij mij kan hij natuurlijk wél veilig zijn stoere matcho gedrag tonen en laten zien dat hij baas is. Of ik er goed aan doe door in Hondenland niet de (juiste) roedelrol als leider op me te nemen dat weet ik niet. Maar dat kan me eerlijk gezegt ook niet zoveel schelen, want dat eigenwijze Vivje is er ook altijd nog en die geeft de voorkeur aan het plezier wat we eraan beleven. Honden kunnen obsessief eetgedrag vertonen, omdat ze afstammen van de wolven en hebben bepaald gedrag in hun DNA verankerd en dit is er één van. Dat wordt veroorzaakt door de natuurwet van de overleving van de sterkste. Onze honden vertonen dit gedrag dus ieder op hun eigen manier, prachtig om te ontdekken! Dat zet me aan het denken... wat is mijn plek in onze 'roedel' en hoe ga ik daarmee om? Wat is jouw rol thuis, op het werk en in je vriendenkring? Grom jij weleens? Ben je op de ene plek meer 'het baasje' dan op de andere plek? Hoe doe jij dat?
Dit is leuk om 'ns te onderzoeken. Spreekwoorden en uitdrukkingen met het woord hond kun je vinden op Hondenwoordenboek.nl
Ik wens je een fijne dag! 🐾
Boodschap van een tor
Ik zat op de WC toen ik een torretje zag lopen. In eerste instantie wilde ik hem doodmaken, omdat ik geen tor in huis wil hebben. Maar een diertje van het leven beroven vond ik ook niet kunnen. Wat geeft mij het recht hem van zijn leven te beroven? Wij mensen zijn gezien vanuit het universum nog kleiner dan deze tor, maar vanaf hier (de aarde) gezien lijken we heel wat en dat is voor piepkleine diertjes in hun wereldjes niet anders. Ik legde een stukje wc papier voor zijn snuffert en was benieuwd of hij erop zou klimmen. Niet lang daarna zat hij er al onder, althans dat dacht ik, maar nee hij was tussen de velletjes in gekropen. Daar was immers ruimte genoeg (wat het blote oog niet waarnam). Onverstoord bleef hij zitten dus kon ik hem rustig buiten zetten, waar hij direct de benen nam om vervolgens tussen de spleten van de stoeptegels in te verdwijnen.
Oepsie, ik wordt in de natuur regelmatig geconfronteerd met thema's die mij bezig houden op dat moment, tot vervelens toe hahaha (en waar ik dan wel weer over kan schrijven wat ik graag doe; 'elk nadeel heb se voordeel' zei Johan Cruijff). Verdwijn jij ook weleens geestelijk (in ruimte die het blote oog niet waarneemt) of fysiek, bewust of onbewust in situaties voor mensen als iets niet prettig voor je voelt? Voelt dat lekker veilig? En als je iets niet ziet, is het dan wel echt weg? Wanneer verstop jij je? We hebben allemaal een sterk verlangen om gezien en gehoord te worden door de mensen om ons heen, om betekenis te hebben in het grotere geheel. Zie eerst jezelf (terug) te vinden door alleen maar even stil te staan bij wat er met jou(w torretje😉) gebeurde en je krijgt antwoord, soms direct en soms pas later.
Vandaag begon de dag mistig. Het pad verdwijnt in de mist die je uitzicht kan belemmeren. Dichtbij is alles nog goed zichtbaar. Op korte termijn kan alles helder voor je zijn maar hoe zal je leven verder verlopen? Het pad is dan wel niet goed zichtbaar maar het is er nog steeds! Onze levensweg loopt niet recht maar gaat met bochten en kronkels en je komt telkens afslagen en kruispunten tegen. Elk moment moet je weer nieuwe keuzes maken. Ook simpele zoals wil je thee of koffie of wat anders? Als je bedenkt linksaf te gaan dan besluit 'iets' opeens dat je een andere kant op moet. Ho help dat was niet wat ik wilde! Beweeg met het pad mee, want als je er vanaf stapt krijg je natte voeten. Mist is vochtig. Als je ergens mee tobt vertrouw erop dat antwoorden komen. De natuur zoekt altijd naar balans. Je ziet het alleen nog niet. Als je stopt met vasthouden zoals jij het wilt (maar niet gaat) dan geeft het ruimte. In ruimte en rust ontstaan nieuwe ideeën en zo kan je 'opeens' antwoord krijgen. Na mist komt zonneschijn. Blijf trouw aan jezelf en laat je leiden door de hond, je innerlijke trouwe makker je intuïtie.
Ik trok vanochtend een kaartje uit mijn nieuwe tarot dekt (even voor de duidelijkheid ik weet niks van tarot nog) en welke kaart trek ik twee keer achter elkaar? Dezelfde kaart waarop apen staan afgebeeld die aan het begin van een lang kronkelig pad staan, zoals ik vanochtend (voordat ik een kaart trok) deze foto nam van onze hond aan het begin van dit 'kronkelpad'. Ik loop dit pad minstens twee keer per dag maar vanochtend zag ik het zoals ik het nog nooit eerder gezien had zo magisch (vandaar dat ik een foto nam). Natuurlijk schrijf ik over niks nieuws, wellicht kan je je afvragen waarom het jouw pad nu kruist en of je er iets in herkent, of niet. Loop je met je hoofd in de mist? Of is alles helder? Hoe ziet jouw pad eruit? Sta je bij een afslag? Of loopt het anders dan je voor ogen had? Of juist precies zoals je voor ogen had? En ik? Ik ben deels onbewust zeker al twee-drie weken bezig met het woord 'paden'. Zo schreef ik een gedicht over 'Sporen achterlaten' en kwam er een creatief rennend beest uit 'Vogelpoep' tevoorschijn (zie onder Natuurfoto's 'pareidolie') en nu kwam dit blog uit mijn handen. Ik krijg boodschappen/inzichten als ik buiten loop. Ik voel dat er van alles in de lucht hangt maar waar dat heen gaat dat weet ik niet, dat stukje blijft nog wat mistig hahaha.
Gedachten spoken ongevraagd door je hoofd. Ze komen niet netjes vragen of je behoefte hebt aan hun aanwezigheid. Ze kunnen verstorend zijn en binnenkomen op momenten dat je er niet op zit te wachten. Irritant dus. Ik dacht rustig alleen buiten te wandelen maar dat bleek niet het geval. Ik raakte in gesprek met een stem (energie) zonder dat ik er erg in had. Het kan aangenaam zijn natuurlijk maar dat was het niet. Het was een negatieve zeur, eentje die ik al vaker gehoord heb en die ik het liefst de laan uit zou sturen. Nouja de straat in dit geval, want ik liep in een straat. Na een poosje ruzie met hem gemaakt te hebben, omdat hij niet weg wilde gaan, kreeg ik hem opeens door. Door mezelf de vraag te stellen wat voor gevoel geven deze gedachten mij? Wanneer heb ik dit soort gevoelens?
Ik zag mensen naar hun werk gaan. Keurig gekleed. Een dame liep langs me in haar sjieke wit gebloemde jurk op prachtige schoenen met hoge hakken. En ik zag mezelf in een eenvoudige jurk lopen en op sandalen. Geen mooie sandalen maar sandalen die lekker zitten (waar ik vroeger van dacht ze nooit te gaan kopen), waarop ik stevig op mijn voeten sta als ik de honden in toom moet houden (samen 64 kg). Haar haar zat prachtig en met mijn kapsel liep ik deze ochtend te stoeien. Zij ging vast naar haar collega’s en zou gezellig onder de mensen zijn en ik liep alleen. Zij hoort ergens bij en ik niet (vandaag). Iedereen die ik voorbij zag rijden op de fiets, auto of scooter gingen ergens naartoe. Ze voelden zich vast allemaal vrolijk en blij en gingen naar iets leuks waar ze zin in hadden. Ik ging nergens naartoe en alleen een blokje om. Wat gaat er allemaal in me om vroeg ik me af. En de woorden ‘afscheid nemen’ kwamen binnen bij het zien van de mensen die vertrokken en onderweg waren. Mensen die vertrekken gaan iets (nieuws) ondernemen waardoor hun gedachten afgeleid zijn. Denk bijvoorbeeld ook aan afscheid nemen van mensen die gaan verhuizen of van je kinderen die de deur uit gaan of hun eerste schooldag of als mensen die je lief hebt op vakantie gaan, voor achterblijvers kan dat even een leeg gevoel opleveren. Herken je dat? Zo'n soort gevoel had ik dus. Onzin natuurlijk!! Maar die gedachte tackelde ik nou eenmaal. En ja, er waren er meer. Gedachten kan het niks schelen of het de waarheid is of niet, ze maken daar geen verschil in. Omdat ik nu dacht te begrijpen wat er in mij omging, opende dit de deur voor de stem die mij weer met beide benen op mijn comfy sandalen op de grond zette.
En warempel toen ik richting huis liep betrapte ik me op positieve gedachten. Hoe fijn het is om geen haast te hebben. Gewoon no stress. De zon te voelen op mijn lichaam. Veel pensionado’s en andere mensen die (nog) niet weg moeten, die geen haast hebben komen gemiddeld na 8.45 uur uit hun holen en die hebben negen van de tien keer tijd om even een praatje te maken (valt mij altijd op). Wat ik heel fijn vond was toen ik het gehaaste volk voorbij zag stuiven, ik sommige mensen zag glimlachen toen ze naar mijn honden keken. Gewoon twee mooie grote beesten die andere mensen even een glimlach op hun gezicht bezorgden! Dat dus. Wat bij hun het gelukshormoon aanzette (want dat doen je hersenen als je verbinding maakt) en wie weet wat dat voor positieve invloed gehad heeft op hun dag zonder dat ze er erg in hebben. Dat is toch een mooie gedachte! Geluk kan je in jezelf vinden. Gedachten kunnen dan wel zonder je toestemming je leven binnen wandelen, als je je ervan bewust bent dan ben je ook in staat te kiezen voor positieve gedachten, die je een fijn gevoel geven. Daarom is het goed om er even bij stil te staan. Thuis ben ik een korte meditatie gaan doen, omdat ik helemaal geen zin had in wat ik doen moet. Daarna kwam dit verhaal wat geschreven wilde worden.... ook om me af te houden van datgene wat ik eigenlijk echt doen moet (daar is er weer één die ik ontmantel). OMG er is al zoveel gebeurd (in mijn hoofd) en dit is nog maar het begin van de dag en alweer het einde van de ochtend hahaha. Ik geniet ervan om te schrijven en... niet onbelangrijk, dat ik daar alle rust en tijd voor heb. Geen haast en no stress. Oké mooi mens de plicht roept, ik ga nu echt doen wat me te doen staat. En ik geef alle gedachten die mij hier vanaf willen houden en leukere dingen bedenken om te gaan doen geen kans meer nu, want dan ga ik in verzet en barricadeer ik die denkbeeldige deur met tafels, stoelen, boekenkasten en ander meubilair. Ik wens je een fijne dag toe!
🙃 Zo de wind waait, waait mijn jasje
Ik waai met alle winden mee
Met die van gisteren, vandaag en morgen
Ik wil wel weten uit welke hoek de wind waait
Ik loop met mijn neus in de wind
Links, rechts, vooruit
Ik krijg de wind van voren
Of waait de wind uit een andere hoek?
Gelukkig gaat het me voor de wind
Soms heb je van die dagen dat je denk wat voor energie hangt er in de lucht? Mijn dag begon dat ik op weg was met onze honden naar de trimsalon. Ik stond bijna voor haar deur toen de hondentrimster afbelde, omdat ze een dubbele afspraak had gemaakt. Gelukkig kon onze hond diezelfde middag nog terecht.
Op het moment dat ik me klaarmaakte die middag om de hond weg te brengen belde de buurvrouw aan, ze hoorde rare geluiden in de sloot achter ons huis (aangrenzend aan onze tuin) en ze vermoedde dat er een zwaan in nood was. 'Oh buuf' zei ik 'ik sta op het punt om te vertrekken, ik heb helemaal geen tijd voor die zwaan.' Ik wist al wat me boven het hoofd hing, want een paar jaar geleden maakten we dit ook mee. Maar ik wist natuurlijk ook wel dat ik deze zwaan niet aan zijn lot over kon laten dus vroeg haar mee te lopen om samen te gaan kijken. Dan maar mijn afspraak laten verlopen of te laat komen. Grappig hoe een gesprek in een fractie van een seconde door je hoofd spookt, wat voelde alsof ik uren met mezelf in discussie was. Wij samen de bosjes in naar de sloot (gedoe) en we zagen dat een zwaan werd afgemaakt door een volwassen mannetje die zijn grote gezin ook achter zich had liggen. Ik pakte snel de bezem en gooide water over de zwaan heen, door het gespetter nam die afstand. Uit ervaring weet ik dat je ze zo weg kan jagen (zwanen houden niet van water hahaha). Met de bezem hield ik het hangende kopje van de moe gestreden zwaan uit het water, want die was aan het verdrinken. En tussendoor moest ik nog een paar keer de aanvallende zwaan wegjagen, dat ging zo een paar keer door. Ach het was zo zielig! Een buurman aan de andere kant van de sloot hielp ook door ze later verder weg te jagen met water op ze te spuiten uit zijn tuinslang. Op ons verzoek belde hij de dierenambulance, want de zwaan kon door de hoge randen niet zelf uit het water klimmen en wij wisten ons geen raad meer. Ook een plank half in het water en op de kant leggen hielp niet. De dierenambulance kon komen maar ze hadden het erg druk dus het kon nog lang duren. Nou daar waren we mooi klaar mee. Mijn buurvrouw zou vanuit haar tuin de zwanen nog meer wegjagen en zo was de geredde zwaan even verlost en kon hij aansterken. De zwanen bleven weg, die zwommen een eind verderop rond. Ongeveer een uur later was hij nog niet uit de sloot en inmiddels was ik al naar de trimsalon geweest. Toen dacht ik het is nu of nooit, ik probeer het maar, en er kwam een soort oerkracht naar boven en ik trok de zwaan aan zijn hals uit het water. Yes! (Huh deed ik dat?) Hij blies, ik schrok maar door de bezem voelde ik me wel veilig. Met veel moeite heb ik hem uit de bosjes kunnen jagen naar ons grasveld en toen liep hij rechtstreeks naar de Ringvaart aan de andere kant van ons grasveld. De zwaan liet zich in het water glijden en zwom weg. Wat een teamwork! Hopelijk heeft hij ervan geleerd en laat hij zich niet meer zien in andermans terrritorium. Er was weer rust in de tent. Eind goed al goed en het was verder een rustige dag gebleven.
Vandaag staat mijn schrijven in het vraag-teken. Het 'teken' lag op straat vlak voor mijn neus en het trok mijn aandacht. Hoeveel vragen stellen we onszelf wel niet de hele dag door dag in dag uit vroeg ik me af.. vraagteken. Ons leven is een en al vraagteken. Hebben we de ene vraag beantwoord dan popt de volgende vraag alweer op. Het is een bodemloze put aan vraagtekens. Ik hoor 'kling kling kling' als er weer een vraagteken in mijn bodemloze put valt. Het doet me denken aan ijzer, van alle bekende metalen wordt deze het meest gebruikt. Het is ijzersterk. In organismen speelt ijzer ook een belangrijke rol, als we ijzertekort hebben krijgen we bloedarmoede. Maar dat terzijde.
Let er maar is op hoeveel vragen jij jezelf al gesteld hebt vandaag en wordt je er bewust van als ze oppoppen. Moeten we wel op alles een antwoord willen krijgen? Kunnen we de dingen niet gewoon laten voor wat het is? Zou het niet lekker rustig zijn in ons hoofd zonder vraagtekens? Wat eten we vanavond? Waar zullen we naartoe op vakantie gaan? Zullen we binnenkort wat afspreken? Had ik het anders moeten aanpakken? Doe ik het wel goed? En als ik het anders zou doen zou dat dan beter zijn geweest? Welke vragen stellen we niet? Wat wordt er niet gezegd? Willen of verlangen we vaak wat anders dan de (saaie) realiteit? Doe ik vandaag mijn rode of blauwe shirt aan? Is dit een leuk stukje wat ik geschreven heb of slaat het helemaal nergens op? Waarom zou het überhaupt ergens op moeten slaan? En waarvoor dan? Enzovoort.
Ik stuitte op een gewéldig schrijven van Hans van Dam. Ik zal een stukje citeren:
Mezelf als kunstwerk, gefotografeerd tussen Kunst van Klimt en Hundertwasser
Fabrique des Lumières, tentoonstelling van de kunstenaars Klimt en Hundertwasser in Amsterdam. Een fantastische ervaring, stromingsbeelden (tekeningen die lijken te bewegen) van deze twee kunstenaars die op magische wijze op alle muren geprojecteerd werden. We liepen door een wereld van bewegende schilderijen.
Op deze ogenschijnlijk gewone dinsdagochtend loop ik langs drie jongetjes (rond 11 jaar) die op het punt staan naar school te vertrekken. Ze springen vol energie op hun fietsen en een van hen zegt enthousiast: 'zo hé dit is echt een geluksdag!!'De rest verstond ik niet meer.
Laat deze dag geen gewone dag zijn maar een geluksdag🍀
De zoon is op visite bij zijn vader in het verzorgingshuis. Ik zie hem regelmatig op bezoek komen en stel hem de vraag of hij elke week komt. Ja dat probeert hij wel antwoord hij. Als ze richting de lift lopen kijkt de vader achterom en zegt 'ik ben blij dat ik hem nog heb!'' En ik ben ook blij met jou' zegt zijn zoon en slaat een arm om zijn vaders schouder en ze lopen naar de lift 💖
Wat het ei te vertellen heeft ...
I: Mag ik me even expresseren
ik bedoel excuseren
graag wil ik een expressie
ik bedoel espresso
B: Zeg doe niet zo lollig
zegt de Barman
I: Geef me maar een espresso met ei
voor de vorm
een ovale vorm om precies te zijn
B: Doe je dit nou expres?
I: Ach ik zoek een vorm voor mijn expressie
ik moet mijn ei kwijt
B: Hier is je expressie
ik bedoel je espresso met ei
dan kan je verder met je espresso
ik bedoel je expressie
en op nieuwe ideeën broeden
Geniet met volle teugen
maar pas op!
de koffie is heet
Een verborgen boodschap
De grond lag bezaaid met rotjespapier in het park. Het licht viel er mooi op, dat het lichtrood kleurde. In mijn fantasie zag ik rozenblaadjes liggen en daarom nam ik een foto. Ik bekeek de foto's, zoomde wat in en dacht zie ik het goed? Ik wilde dat papiertje nog een keer fotograferen. Ik zag duidelijk een wit papiertje liggen (zie foto links) maar dat was het niet. Ik kon het amper terug vinden maar toen zag ik opeens een piepklein wit dingetje verscholen tussen de papiersnippers. Ik maakte er een foto van en zag nu duidelijk het woord 'voldaan' erop staan! Bijzonder, dit bedenk je toch niet? Precies zoals ik me voel na het behalen van mijn certificaat Genezend Tekenen op 30 december 2021.
Deze foto is niet gefotoshopt
puur natuur
Dan nog zie je het door een gekleurde bril
dus waarom zou ik het dan fotoshoppen?
Wat de wolk laat zien
Ik zit in de woonkamer, kopje koffie, het zonnetje schijnt naar binnen en de tuindeur staat open. Ik geniet in stilte. Ik hoor de klok tikken en dat vind ik altijd wel iets magisch hebben. Opeens word ik verstoord door een gedachte. Ik denk aan onze dochters die niet thuis zijn. Een woont op zichzelf en de andere twee zijn steeds vaker van huis. Het ene moment is het hier een drukte van jewelste en het andere moment is het stil. Ik bedenk me dat er een tijd aan gaat komen dat ze allemaal de deur uit zijn en het altijd zo stil zal zijn, nee erger nog blijven. Opeens komt het toch akelig dichtbij voel ik. Ik dacht lekker te genieten van de zon, koffie en rust maar merk dat deze stilte meer te betekenen heeft. Ik kan er niet omheen, ik word mij gewaar van het lege-nest-syndroom. Ik merk dat ik er de laatste tijd vaker aan denk en zo voelt dat dus, auw, ik moet ermee dealen. Dus vroeg ik me af hoe ga ik hier nu mee om? Ik schreef het hier op en maakte het zichtbaar voor mezelf.
Voordat ik bovenstaand stukje schreef zag dit wolkje (foto) in de lucht hangen en moest het fotograferen met mijn mobieltje. Ik wist niet waarom en vroeg me af wat het me te vertellen had. Ik zette de foto tegen het computerscherm en keek er een poos naar. Moest ik er iets in zien? Ik zag niks. Ik liet het staan, want ik wist dat ik die foto niet zomaar genomen had en nu heb ik het antwoord. De wolk lijkt er in zijn eentje te hangen maar hij hangt er samen met andere strepen-wolken die hem ondersteunen. Je denkt in je eentje te zijn en te zitten met bepaalde gedachten maar dat is niet zo. De wolk bestaat uit meerdere lagen, net als wij meerdere lagen bewustzijn hebben. En veel gedachten, de lucht staat symbool voor het denken. Steunend op het groen, de natuur. Moeder aarde weet prima wat we nodig hebben en zorgt voor ons.
Wat de slak ons wil laten zien
Ik liep buiten en wilde mijn mobiel uit mijn broekzak pakken. Ik bedacht me opeens en besloot het niet te doen, omdat ik in het hier en nu wilde zijn en niet in de digitale wereld. Kort daarna zag ik een prachtige slak die anders was dan alle anderen die ik kende, want deze was opvallend bijna geel en ze zijn altijd donkerbruin. Als ik op mijn telefoon gezeten had dan had ik dit mooie exemplaar gemist!
Later deze dag was ik bezig met het mijn huiswerk, met het thema Indiase godinnen. Ik werkte aan een tekening van Mahakali de gevreesde, alles vernietigende en schoonmakende, opbouwende godin. Haar wil is wet. Toch wordt ze niet als straffende godin ervaren maar als vernieuwster, die afbreekt om weer weer iets nieuws op te bouwen. Ik tekende het vuur en de zon, de ziel, het goddelijke. Toen ik klaar was ging ik naar beneden. Onderweg kwam ik zes glazen tegen en 'as usual' zette ik ze in elkaar en nam de volgende trap. Totdat ik afgeleid werd door een stem die mij riep uit een van de slaapkamers. En ik plots de hele boel uit mijn handen liet vallen en naar beneden kletterde. In een glas zat nog koffie (fijn!) dus alle koffie door de gang, op de muren, het traphekje met spijlen en de traptreden... het zat overal tussen, op en onder. Nou ook mooi God straft meteen dacht ik. Maar straft God wel? Mensen zoeken graag de oorzaak buiten zichzelf. En zo hoefde ik niet 'de onoplettende' te zijn maar kon ik de schuld geven aan de allesvernietigende Mahakali die haar invloed op me uitoefende. Of zit er een kern van waarheid in? Want ik hield me wel met haar energie bezig. Who knows?! Ik maakte alleen het hoogstnodige snel schoon en ging weer verder aan het werk. De laatste glassplinters zou ik de volgende dag wel opzuigen.
De volgende ochtend stond ik voor de keuze: aan mijn huiswerk beginnen, wat echt dringend moest gebeuren, of het huishouden doen wat ook echt dringend gedaan moest worden. Er kwam deze middag iemand langs en die kon het huis zo echt niet aantreffen vond ik, dus in die zin had ik geen keus. Met tegenzin pakte ik de stofzuiger, verstand op nul en later zou ik blij zijn dat alles weer spik en span was.
Ik had op dat moment op twee plekken tegelijk willen zijn, achter mijn bureau en het huishouden doen. Wat me deed denken aan de slak: wilde ik in de digitale wereld of in de echte wereld zijn? En ik dacht aan Mahakali die me deze dag misschien wel beïnvloedde met haar positieve energie: de schoonmakende opbouwende energie. Leuk hoe dingen met elkaar in verbinding staan, je kunt ze waarnemen als je er de tijd voor neemt het te aanschouwen en de verbinding te leggen tussen gebeurtenissen. En zo leerde ik weer wat over mezelf!
Je kan maar een kant oplopen
Een kant tegelijk uitkijken
Op een kant tegelijk liggen
Een taak tegelijk uitvoeren
In- of uitademen
Een woord tegelijk uitspreken
Een letter tegelijk opschrijven
En op een plek tegelijk zijn
Dus als je toch 'maar' een ding tegelijk kan doen, wees er dan met al je aandacht bij.
'Ben je er ook bij?'
vroeg Bij
'Waar Bij?'
vroeg Het
'Bij er'
'Ja dat is goed'
'Ik ben er Bij'
zei Het trots
'Zie je het?'
'Ja', antwoorde Bij
'je kan het. En je bent er'
Trots liet Het het zien
dat het gelukt was om door een gaatje in de kelk van een bloem te kruipen en zo konden ze samen drinken van het nectar.
Na een dag druk in de weer geweest te zijn is het even tijd voor een half uurtje mediteren. Even niets, even rust en echt het werkt verfrissend en verkwikkend (ik kan het je aanraden).
Op de golven van een zwoele mannenstem verdwijn ik al snel in de stilte naar de bodem van de oceaan. Altijd als ik daar ben zie ik een grote schildpad langs zwemmen en prachtig koraal heen en weer deinen in de stroming van het water. Heel vreemd, opeens was daar ook geblaf.... wie anders dan mijn eigen honden. Die zwommen niet in de oceaan maar zaten in onze achtertuin. Er was iets spectaculairs buiten, denk aan de buur kat, want ze gingen als een malle tekeer! Ze haten katten, behalve de onze. De zwoele stem vroeg me om me bewust te worden van mijn gedachten en vroeg waar ik aan dacht. Je mag drie keer raden.... 'En laat alle gedachten maar gewoon voorbij gaan, je hoeft er niks mee'. Ik doe mijn best maar de honden houden niet op met blaffen. Ik lag inmiddels aan de buurman de denken, want ook hij stoorde zich inmiddels misschien wel aan onze blaffers. En ondertussen hoorde ik de zwoele stem zeggen 'Gedachten komen en gaan, jij zit heel ontspannen'. Hmmmmm.. ik geloof van niet. Ik hoefde mijn gedachten gelukkig niet te veranderen, alleen gewaar te worden.
'Gedachten komen en gaan (en komen en komen en komen en komen) meditatie kan voelen alsof je in het oog van de orkaan staat, in jou gebeurt van alles, om jou heen gebeurt van alles, gedachten, herinneringen, emoties, beelden, stemmen.... maar jij staat in het middelpunt, in het rustpunt in jezelf. Je neemt het alleen maar waar, je hoeft niet in te grijpen. En glimlachen helpt'... Sorry mooie stem, nu moet ik echt de hond tot bedaren gaan brengen, niks glimlach! Dus stopte ik de meditatie en holde naar beneden. In plaats van dat ik zen was deed ik geïrriteerd de tuindeur open en lokte de hond naar binnen met een brokje, die hij voor straf niet kreeg. Daarna moest ik nog even langs de droogtrommel....
Affijn, na pakweg tien minuten belanddde ik weer in bed, althans bijna. Tot mijn schrik zag ik dat ik het halve grasveld meegenomen had mijn bed in, dat ik kort voor de meditatie had staan maaien en zonder dat ik het wist aan mijn broek was blijven plakken. Ik had net mijn bed verschoont.... welja, ook dat nog. Nog meer reden om snel terug te keren naar de bodem van de stille oceaan. En daar nog héél lang op de bodem te blijven liggen.... wegzakkend in mijn bekkenbodem, zakkend in de aarde (zonder te vedrinken uiteraard). En waar alleen de schildpad me gezelschap mocht houden, want hij is mijn grote zwijgende zeevriend. Maar alle gekheid op een stokje, na deze meditatie was ik een stuk zenner dan voorheen.
Wat gaten te vertellen hebben ...
Heel apart, afgelopen week dacht ik aan gaten. Ik wilde er een gedichtje over schrijven maar zover was ik nog niet gekomen. Ik zag namelijk opeens 'overal' gaten in, in verschillende onderbroeken, sokken en sommige truien. En toen kwam ik begin deze avond deze bloempot en het blad tegen.
Een gat is een leegte. Een leegte wil graag opgevuld worden. En omdat mijn gaten-thema van de afgelopen dagen mijn nieuwsgierigheid wekte, stelde ik mezelf de vraag wat gaten en óf gaten ons iets te vertellen hebben. Door mezelf deze vraag alleen maar te stellen stuitte ik op onderstaande informatie.
Pas je op dat je niet te diep in een gat duikt als je op zoek gaat naar antwoorden? 😉
Onderstaande informatie vond ik op de website van Meditatie en Mystiek, het blog van Kees Voorhoeve over theorie van de gaten.
'Zoals mensen onder normale omstandigheden zijn, zitten ze vol met gaten. Wat is nu een gat? Een gat verwijst naar ieder deel van jou dat verloren is gegaan, wat wil zeggen elk deel van jou waarvan het bewustzijn kwijt is. Wat overblijft is een gat, in zeker zin een gebrek. En datgene waarvan we het bewustzijn kwijt zijn is natuurlijk onze Essentie. Als we ons niet bewust zijn van onze Essentie, houdt die op zich te manifesteren en is ze zoek. Vervolgens voelen we een gebrek. Dus een gat is niets anders dan de afwezigheid van een bepaald deel van onze Essentie. Het kan verlies van liefde zijn, het verlies van eigenwaarde, het verlies van de capapciteit voor contact, verlies van wilskracht, verlies van helderheid, verlies van vreugde, van een of meer van die hoedanigheden van Essentie'.
Ik maakte de kwark op en zette de lege pot op het aanrecht. Ik had nog geen zin om naar de garage te lopen. Onzin, want ik was er eerlijk gezegd al een aantal keren langs gelopen. Later verhuisde de lege pot naar de bijkeuken. En nog weer veel later besloot ik hem toch naar de garage te brengen. Eenmaal in de koude garage aangekomen had ik geen zin om vijf stappen verder te lopen om het in de afvalzak te doen dus zette ik hem op de bagagedrager van mijn fiets, klaar voor de volgende en laatste ronde. Opeens zag ik waarmee ik bezig was en schoot in de lach! Meestal ben ik van de aktie en opruimen (vraag het maar aan mijn kinderen dan hou ik even mijn oren dicht 🙉). Ik voelde me moe en blijkbaar moest dit 'project' in kleine stapjes.
Als je voelt dat je behoefte hebt aan rust, aan vertraging, luister dan naar je lichaam en maak je eigen Kwark Stappenplan. Je hoeft niks te maken alleen maar te luisteren en voelen, dat heet: je intuïtie volgen. Een gezond plan zou ik zeggen 😘
P.S. Dit is geen reclame voor kwark 😉
Ik sta bij de kassa om een boodschap voor mijn dochter op te halen en zegt de kassière al kijkend naar de tas 'Krullers'. 'Nee', zeg ik 'Huberts'. Ik denk in de tussentijd 'ze leest mijn naam niet goed. Ze keek al zo chagrijnig en zei daarna nog botter 'Krullers'. 'Ojé het is niet de bedoeling dat ik het tasje van mevrouw Krullers meeneem dacht ik. De kassière heeft de verkeerde tas gepakt!' Ik zag al helemaal voor me hoe het gegaan was. Ik herhaalde 'Nee Huberts'. 'Mevrouw er zitten krulspelden in die tas!' 🙁🙁🙁 'Oja.... nu u het zegt daar had mijn dochter het een poosje geleden over' 🙄 Als je eenmaal overtuigd bent van jezelf dan is er geen speld meer tussen te krijgen, geen gewone speld en geen krulspeld 😂
Voordat ik naar buiten loop kijk ik op de weer app
het is weer zover
als eerste kijk ik naar het weer
wat voor weer wordt het vandaag?
weer regen, hagel of sneeuw?
of toch zonnig weer?
het weer is wisselend
je raakt er soms van in de weer
ik bedoel war
oh oh dat Hollandse weertje toch
er is voor elk wat wils
hoe je het ook went of keert
we hebben niks te willen of sturen in dit geval
leg je er maar bij neer
slecht weer is een illusie
er kan niks slecht zijn aan het weer
wel slechte kleding (Roald Amundsen)
Wat deze boom wil laten zien ...
Deze boomstam heeft op de foto's drie ogen boven elkaar. We hebben meer met ogen dan je misschien in eerste instantie denkt.
Op veel verschillende plekken komen we ogen tegen, letterlijk en figuurlijk, zoals:
In symbolen: het oog/ogen komen in veel culturen voor als symbool. En gaat veel eeuwen terug. In het oude Egypte worden de zon en maan beschouwd als de ogen van Horus, de valkgod, en heeft elementen van een valk, zoals scherp (in)zicht en het oog van een mens. Het linker oog van Horus, de maanoog, staat voor het helen of weer één worden, het tot leven wekken van de doden en intuïtie. Het rechteroog is het zonneoog, verbonden met de zonnegod Ra en staat voor intellectuele kennis en bescherming tegen het kwaad, het boze oog. De ogen van Horus spelen een belangrijke rol in verschillende mythes en zijn krachtige symbolen. Ze versierden er mummies en doodskisten mee. Beide ogen worden gebruikt als amulet. Op het graf van Toetanchamon werd het oog van Horus ontdekt van echt goud en glas. Dus als je goed kijkt draagt de boom het oog van Ra.
Ik zag er ook het 'Boze oog' in die je in het Midden-Oosten tegenkomt. Dat heet een nazar (Arabisch voor 'blik'), een amulet/talisman in de vorm van een oog en volgens het Turkse volksgeloof zou het beschermen tegen het 'boze oog'. Mensen met helderblauwe ogen zouden een ongelukbrengende blik hebben, de amulet werkt als tegenmiddel om de boze blik af te wenden.
😉 De knipoog. Dit is een vorm van lichaamstaal en hiermee geven we een signaal af naar elkaar, bijvoorbeeld dat je de ander leuk vindt of wil je ermee zeggen 'vat me niet te serieus op, het was maar een geintje'. We knipperen in een reflex met onze ogen om ze vochtig te houden en te beschermen tegen vuil. Als twee mensen met elkaar in gesprek zijn kunnen ze elkaars snelheid van oogknipperen overnemen zo ervaart men onbewust overeenstemming en ontstaat er paralelle emotie.
In de kunst kom je schilderijen en tekeningen tegen met mysterieuze, mooie ogen of abstracte ogen.
In de gezondheidszorg: door de ogen te bestuderen kunnen artsen gezondheidsaandoeningen vaststellen (droge ogen kunnen duiden op een probleem met het immuunsysteem, troebele ogen kunnen een bijwerking zijn van Diabetes Mellitus of medicatie enz.)
Er zijn oogoefeneningen om de oogspieren te activeren en sterker te maken, zoals van links naar rechts kijken en terug, dit een aantal keren herhalen, dan van links boven naar rechts boven draaien en weer terug (herhalen), van links onder naar rechts onder draaien en weer terug (herhalen). Heb je voorkeur om dit met de ogen open of dicht te doen? Google op 'oogoefeningen' of 'oogyoga' en je vindt er veel meer.
Een eeuwenoude Yogitechniek/oefening om de oogzenuw te ontspannen heet Palmeren, je wrijft snel en stevig een paar seconden in je handen, dan hou je je handen vlak voor je ogen (ogen gesloten) en voel wat het met je ogen doet.
In gezegden: 'Het oog is groter dan de maag' (meer op het bord scheppen dan er opgegeten kan worden), 'Een doorn in het oog zijn' (ergens aan ergeren), 'Uit het oog uit het hart' (de aandacht voor iemand verliezen, als die persoon niet meer in de nabijheid is) etc.
In spreekwoorden: 'De ogen voor iets sluiten' (oogluikend toezien), 'Gezien mogen worden' (er goed uitzien), 'Grote ogen opzetten' (erg verbaasd zijn) etc.
In meditaties: een mooie meditatie oefening is om je blik op een bepaald punt te richten, hiermee sluit je je bewustzijn af voor wat zich daarbuiten bevindt. Je keert makkelijker naar binnen en kan je 'zien' wat zich daar afspeelt en zo luisteren naar jezelf.
Spiritueel: hebben we een 'derde oog' (net als deze boom), maar dan een onzichtbaar oog, afgebeeld in het midden tussen onze wenkbrauwen, dat je de mogelijkheid geeft je te verbinden met je intuïtie om heldere inzichten te verkrijgen en verder te kijken dan wat er fysiek aanwezig is. Het is een energiecentrum waar verschillende energiebanen binnenkomen. Het zesde chakra dat staat voor intuïtie, verbeelding, visualisatie en innerlijke wijsheid.
Oogproblemen (gezichtsvermindering) komt overeen met verschillende persoonlijkheidstypes. Sommigen zeggen dat stress verantwoordelijk is voor de lichamelijke en emotionele onbalans. De plek waar we de spanning voelen is verwant met waarom we de spanning voelen. Verziend wordt gezien als wegvluchten van jezelf of bijziend wordt gezien als bang om voouit, in de toekomst, te kijken.
Ogen zijn de spiegel van onze ziel, ze liegen niet. Als iemand een masker opzet dan verraden de ogen het gedrag, bijvoorbeeld als iemand heel aardig doet maar eigenlijk boos is en dit niet wil zeggen dan kan je dat aan de ogen aflezen (lichaamstaal).
Kijk je naar het geheel of naar details? Raakt het je of juist niet? Schoonheid, vorm en/of kleur in de natuur kan mij intens raken, net zoals je door muziek geraakt kan worden of door kunst. Dat overkwam me bij het zien van deze veer, die prachtige fijne uitlopende uiteinden, het ziet er zo fijntjes uit met zijn mooie streepjes en kleur. Dan ben je (ik) gewoon onderweg en dan bam overvalt me een overweldigend gevoel😄 het is een belevenis om door de natuur te wandelen! Maak van je wandeling een belevenis en met die insteek alleen al ga je steeds meer zien en ontdekken. Hieronder zie je een boom met een bultje. Net als wij mensen bulten en puistjes hebben zo kom je ze ook weer tegen in de natuur. Grappig toch? Ik wens je een mooie dag!
Wat het slakkenhuis symbolisch te vertellen heeft ...
Ik ben blij dat ik weer terug ben van 'weg' geweest. We hadden bijna allemaal Corona in ons gezin en zijn er allen flink ziek van geweest. Ik had een prachtig groot slakkenhuis gevonden dat me dagen lang aan lag te staren en dan vroeg ik me af 'wat heb je me te vertellen?' Het is een perfecte spiraalvorm, een vorm die ons naar binnen en naar buiten kan laten kijken. Ik moest de spiraal eerst naar binnen bewandelen, naar de kern en de essentie van het leven en naar de stilte waar ik alleen verbleef toen een van onze gezinsleden ernstig ziek was van corona. Zelf had ik ook corona. Het was niet de vraag of ik dat wilde, het gebeurde gewoon. In het donkerste gedeelte kwam ik een van mijn grootste angsten tegen en ik bleef verbazingwekkend rustig. Ik heb een stukje van mezelf gezien waarvan ik het bestaan niet kende. Ik gaf me over aan de realiteit van het leven op dat moment, want we hadden er maar mee te dealen. Ik vroeg me hardop af in wat voor een slechte film we beland waren.
Het leven werd op een gegeven moment weer lichter en de spiraal bracht me terug naar buiten. En sindsdien voel ik dat ik er weer ben. We mochten ook ervaren hoeveel lieve mensen er om ons heen staan die ons wilden helpen, ze zijn er gewoon wouw! Ik ben nog moe, want ik ben nog herstellende en ook moe van alles wat we meegemaakt hebben. Dat ik moe ben merk ik vooral aan dat ik regelmatig drinken mors of me stoot, een teken dat ik er met mijn gedachten er nog niet helemaal bij ben. Een hele kop thee ging over mijn bureau en dan loop ik weer te morsen op de trap, de grond. Het leven kan het ene moment pikdonker zijn en het andere moment ook opeens weer licht. De dualiteit in het leven laat ons ervaringen opdoen, zonder dualiteit heeft 'iets' en 'niets' geen betekenis. Het vermogen om jezelf fijn te voelen begint met energie hebben en het gevoel dat huist in je eigen lichaam en geest. Ik ben dankbaar dat mijn grootste angst niet werkelijkheid is geworden en voor de overweldigende liefde voor het leven dat ik voel. Het slakkenhuis ligt me aan te staren en ik heb antwoord gekregen op mijn vraag.
Wat het roodborstje te vertellen heeft ...
Ik liep langs een lange rij Wilgen en mijn aandacht werd naar iets dikkers tussen de bijna kale takken getrokken. Ik stopte en keek nog is goed en zag daar een prachtig roodborstje zitten. Ik pakte snel mijn telefoon/camera. Ik dacht dit te doen tegen beter weten in, want meestal is de vogel gevlogen tegen de tijd dat ik een foto wil nemen, maar verrassend genoeg gebeurde dat dit keer niet! Hij bleef zitten, zelfs toen ik dichtbij kwam. Ik bedacht me dat de vogel misschien nog wat zat te doezelen op deze (wind)stille dinsdagochtend. Onze honden kunnen dat ook, op bepaalde tijdstippen van de dag zijn ze actief en op andere momenten in de slaap of doezel modus.
Nog nooit kon ik zo dichtbij een vogel komen ongelooflijk! Na wat foto's hield hij het voor gezien en vloog weg. Terwijl ik verder liep keek ik in de andere bomen om te zien of ik nog een vogel zag zitten. Deze ervaring wilde ik nog een keer en liefst (vooral) met een nog betere foto! Het is ook zo onhandig met twee hondenriemen in mijn handen om snel een goede foto te kunnen schieten. Affijn, een poosje stak ik mijn energie in het zoeken naar nog zo'n vogeltje tot opeens tot me doordrong waar ik mee bezig was. Ten eerste is de kans bijna nul om dit zelfde tafereel opnieuw aan te treffen. En ten tweede was ik ontevreden over mijn foto. Viv wat doe je? Zie je dat je jezelf straft omdat je vindt dat je het niet goed genoeg gedaan heb? Ons denken wil altijd meer, beter, groter enzovoort en is, als je niet oppast, nooit tevreden. Bijzonder hoe razendsnel het denken het weer van me overnnam. Ons (ego)denken komt voort uit onze conditioneringen. Op school word je vergeleken met anderen d.m.v. cijfers, thuis met je broer of zus, op het werk willen ze dat je nog nét een tandje harder loopt. Voordat je er erg in hebt denk je dat je het niet goed genoeg doet en dat is wat veel mensen ook (onbewust) denken. En bedenk je dan is wat voor gevoel je dat geeft? Ik vond het leuk dat ik dit opmerkte, want toen kon ik het zoeken loslaten en mezelf tevreden stellen over mijn prachtige goed-genoeg-foto. Deze ontdekking was minstens net zo'n mooie belevenis als de vogel zelf. En zo kon ik rustig verder lopen zonder verwachtingen, in het moment genietend van wat er was en niet van wat ik wílde dat er was.
De boodschap van het Roodborstje is: wees tevreden met wie je bent, wat je doet en wat je hebt. Je (ego)denken wil altijd meer, beter en groter. Als je denken rustig is en je bevindt je in een rustige omgeving dan zie je meer dan je in eerste instantie misschien zou denken, let daar maar is op! Belangrijk is dat je jezelf blijft en je hart volgt. Het roodborstje steekt trots zijn rode borst, in de vorm van een hart, vooruit zodat iedereen hem kan zien. Kijk naar binnen en het roodborstje wil je vragen om de hobbels op je weg te bekijken vanuit een liefdevol hart en na te denken over de les die je hieruit kan halen.
Waar de kerstboom ons bewust van maakt ...
Het leven kent ups en downs 😉
Wat ledlampjes ons te vertellen hebben ...
Het leven verloopt in een golfbeweging met ups en downs. Het mooie van het leven is dat het licht altijd in ons blijft schijnen! En als we dat niet meer zo voelen, het geduldig blijft wachten tot het moment dat de deur weer open gezet wordt en er een klein lichtstraaltje naar binnen en buiten kan glippen om steeds groter te worden. Alles wat je aandacht geeft groeit. Ons licht wíl stralen!
Zodra het donker is gaan wij op zoek naar het licht, we hebben het licht (levensenergie) nodig om te kunnen leven. Door het licht verdwijnt de duisternis. Licht en duisternis bestaan naast elkaar. Duisternis heeft een functie, om te komen van bewustwording tot bewustzijn, om te groeien.
Heb je er weleens bij stilgestaan dat de pikdonkere aarde van binnen leven in zich bergt? (Zaadje-plant.) Zo ook de donkere baarmoeder? (Zwangerschap.) En zie je dat leven naar het licht toe groeit. Duisternis hebben we ook nodig om ons lichaam en geest in de nacht tot rust te laten komen. Duisternis en zonsopgang is een prachtig samenspel (Yin Yang). Alles gebeurt op het juiste moment, wanneer het de bedoeling is. Door dit besef kan je misschien wat milder omgaan met tegenslagen. Mij geeft dit soort gedachten altijd kracht.
Je kan pas zien wanneer er licht in je ogen valt
Wat de zon ons te vertellen heeft ...
Attentie attentie mag ik even je aandacht? Ik wil graag iets onder je aandacht brengen, iets dat we continu gebruiken en waarvan we vaak niet eens in de gaten hebben dát we het gebruiken. De laagstaande zon scheen door onze ramen en ik schrok me wild, wat waren ze vuil! Op elk meubelstuk zag ik plekken die aandacht (lees een poetsbeurt) nodig hadden. Herken je dat? Ik vond het alles behalve leuk natuurlijk, want sta ik me daar wekelijks zo voor uit te sloven? Toch was ik de zon ook dankbaar dat ze me liet zien welke plekken nog wat extra aandacht nodig hadden en dat zette me aan het denken.
Stel dat je je regelmatig irriteert aan iemand dan zegt dat niks over de ander maar wel wat over jou. Geef dat stukje in jezelf aandacht, durf eerlijk naar jezelf te kijken, waar komen die gedachten en gevoelens vandaan? Ergernis kan je confronteren met je eigen zwakheden. Bijvoorbeeld iemand is extravert en krijgt daardoor veel aandacht en als je zelf introvert bent en graag meer in de belangstelling wilt staan en diep van binnen misschien ook zo wilt zijn 🤩dan kan je dat irriteren bij de ander (maar gaat over jezelf). Als je dat begrijpt verzacht het je pijn en kan dan plaatsmaken voor de ander zien zoals die daadwerkelijk is, in plaats van door de spreekwoordelijk gekleurde bril zien-> wat betekent: op een bevooroordeelde manier kijken. De natuurwet van de spiegel: jezelf zien in anderen, dit is een persoonlijk groeiproces.
Als je een lichamelijke of geestelijke ziekte hebt of een pijntje, dan komt dat meestal pas tot uiting nadat het lichaam al een hele poos hard aan het werk is geweest om de balans te herstellen. Vanuit de natuurwetten gezien probeert ons lichaam altijd eerst zelf het evenwicht te herstellen. Ook dat stukje vraagt om liefde en (daar is die weer) aandacht. Wil je iets iets creëren dan vraag dat je aandacht. Actie ondernemen vraag om aandacht. Je kan (om) aandacht vragen en aandacht geven. Je hebt positieve en negatieve aandacht. Je kan je aandacht verdelen of er juist bijhouden. Je kan iets ook geen of minder aandacht geven. Dingen, mensen of dieren trekken je aandacht. Synoniemen voor aandacht zijn: belangstelling, concentratie, oplettendheid, aandachtigheid, bekommernis, alertheid. Je kan je aandacht richten op jezelf of op je omgeving. Aandacht doet wonderen. Door aandacht wordt je je bewust. Aandacht is de gerichte vorm van gewaarzijn. Met aandacht voor het woord 'aandacht' worden we ons er weer even van bewust. We zijn aandacht (bewustzijn). Onze actuele realiteit bestaat uit datgene waar onze aandacht zich nu op richt (wat we ervaren, meemaken). We zijn altijd in wisselwerking met onze omgeving.
Hou je aandacht nog even vast, ik ben bijna aan het eind van mijn verhaal. De zon scheen door onze ramen en ik schrok, wat waren ze vuil! Het vuil trok mijn aandacht en mijn gedachten gingen ermee aan de haal. Mijn aandacht werd door mijn gedachten afgeleid en zo ontstond dit verhaal. Terwijl ik bezig was probeerde ik mijn aandacht nog te verdelen, omdat er ook vanalles om mij heen gebeurde thuis. De honden liepen met elkaar te dollen en rennen door de woonkamer, een gezinslid wilde me iets vragen..... help, stop! Zo is het genoeg.
Ik ben oprecht dankbaar dat de zon mij zoveel moois liet zien en ik werd mij er, en ik hoop jij ook, weer even van bewust hoe belangrijk het woord 'aandacht' is. Alles wat je aandacht geeft groeit. Heb aandacht voor elkaar dat is belangrijk, niet alleen tijdens deze Corona periode maar gewoon altijd, een klein beetje is al genoeg. Bedankt voor het lezen, bedankt voor je aandacht❣
Wat de kersttakken te vertellen hebben...
Iemand die ik ken zei tegen mij dat ze de hele dag bezig zou zijn met haar kerstboom optuigen en haar huis versieren. Ik reageerde verbaasd 'Wát? De hele dag? Nou ik niet hoor ik ben van het 'even snel doen.' En vervolgens was ik er anderhalve dag mee bezig (dacht ik). Ik moet mijn grote snuffert dichthouden🙄.
Ik begon met een takkenklus, de kunstkerstboom opzetten en de takken een voor een uitvouwen, het was (als) een Zen-oefening en mijn gedachten dwaalden af. Takken uitvouwen... leven ontvouwen... kan staan als symbool voor het ontvouwen van je levensmissie, levensdoel dat wat vervulling, zin en betekenis aan je leven geeft (en dient een groter belang dan alleen jezelf). Het is een persoonlijk proces. Soms denk je de ene kant op te gaan en gebeuren er dingen in je leven die je toch een heel andere kant op sturen. Je weet niet hoe je leven zich de komende jaren zal ontvouwen, wat er op je pad zal komen en hoe je je gaandeweg zult ontwikkelen. Pas achteraf zie je dat het een heeft geleid tot het ander. Bij takken uitvouwen zie je het resultaat wel een stuk sneller😄. Mijn gedachten ebden weg en het werd weer stil in mijn hoofd.
Eindelijk was ik klaar met die takkenklus en stond de boom in de ballen en kerstverlichting te shinen🤩. Als ik er vervolgens even bij stilsta en naar mijn kunstwerk kijk zie ik veel verschillende kleuren ballen: glitter, glanzend, mat en kerstbalfiguren zoals vogels, zwanen, kabouters en paddenstoelen. Ik vroeg me af wat dat over mezelf vertelt. Ik heb net mijn diploma Creatieve Therapie binnengesleept (naast recent nog twee prachtige certificaten en licentie De Levensinitiaties en Het Nieuwe Counselen) en dan zijn we ook met dit soort vragen bezig als we onze tekening 'lezen'. Dus wil jij jouw kerstboom 'lezen'? Neem dan de tijd om ernaar te kijken en vraag jezelf af wat je erin hebt gehangen en welke kleur(en) zie je of overheersen? Hoe ziet het geheel eruit? Wat zegt dat over jou? Have fun! Ik vond Creatieve Therapie zo boeiend, daar zit een stukje 'ontvouwen van mijn levensmissie' in, dat ik in januari een nieuwe opleiding ga beginnen die mooi aansluit op de Creatieve Therapie. Althans als alles loopt zoals ik nu denk/hoop dat het gaat lopen, want zoals ik al schreef kan het weleens gebeuren dat je soms denkt dat je de ene richting op gaat en worden je plannen door moeder natuur toch omgegooid. Go with the flow.
Om het nog even over de kerstdecoratie te hebben, nu ben ik nog steeds bezig met de kerstversiering, want ik moest op zoek naar een nieuwe transformator voor de raamverlichting. Ik heb al jaren mijn lievelingssterren voor de ramen hangen (doorzichtig plastic 3D die telkens van kleur veranderen) en die wil ik nog zo graag gebruiken. Dat is ook een vermoeiende zoektocht kan ik je vertellen! Bouwwinkel in bouwwinkel uit, bouwwinkel in bouwwinkel uit en dat zonder resultaat! Om het vervolgens op internet te bestellen. De kosten zijn inmiddels hoger dan nieuwe verlichting vermoed ik😏. Toen dat gebeurd was ging ik nog even nieuwe kerstverlichting (vorig jaar gekocht) in de tuin ophangen en kwam ik erachter dat er geen stekker bij zat. Geen stekker... kan het nog gekker? Ik ben er inmiddels klaar mee, want ik had alles 'even snel' willen doen maar ik moet nu nog een stekker fixen duzzzz🙄🙄. Een luxe 'probleem'. Elk jaar zeg ik tegen mezelf ik versier het dit jaar niet meer zo uitgebreid en steevast doe ik het elk jaar toch weer uitgebreider dan ik me voornam. Het lijkt me een goed plan mezelf nu voor te nemen om mezelf volgend jaar niet weer voor de gek te houden.
Ik hoor het op de televisie de afgelopen tijd dagelijks/wekelijks voorbij komen. Ging het eerst over de trendy huis- en jonggingpakken, gisteren over de oversized puffed jackets en een soort dekbed die je om je heen slaat, vandaag ging het over 'de nieuwe brei trend', de gebreide (extra) grote truien, aldus Nikkie Plessen RTL Boulevard: "Men heeft zin in dingen die lekker zitten, hoe groter, zachter en wijder hoe beter. De foute kersttrui het maakt allemaal geen zak uit, dat hele gezellige daar heeft iedereen nú zin in. En ach niemand ziet je toch omdat we vanwege corona thuis zitten." Eh..... mis ik wat?? Als we dit allemaal zó lekker vinden zitten wat doen we onszelf dan aan buiten de corona tijd? Oja "en de (regen)jassen moeten ook nog een beetje functioneel zijn." 😏 Ik volg het niet helemaal geloof ik. 😳
De lucht wil ons laten zien...
Heb je even tijd voor een luchtig onderwerp?
We ademen lucht.
We ruiken lucht(jes).
We laten lucht(jes).
Een luchtfoto.
We kijken naar de lucht.
Het is niets.
Niets anders dan een mengsel van gassen.
Lucht weeg 1,29 kg per 1 kubieke meter (1 x 1 x 1m).
Lucht is niet overal even warm.
De luchtdruk is niet overal gelijk.
Wanneer er veel vocht in de lucht zit vindt meer verstrooiing plaats van het licht. Hierdoor is de lucht overdag minder blauw en rond zonsondergang zie je meer oranje en rode kleuren.
De lucht is soms zwart, blauw, (on)bewolkt, oranje, rood, zonnig, regenachtig, mistig.
Er valt veel te zien in de lucht, zoals kometen, sterren, de maan, bliksem.
Er valt sneeuw of hagel uit de lucht.
We vliegen zelfs door de lucht!
Er valt nog zoveel meer over te schrijven, bedenken, dromen, tekenen, zingen en vertellen.
We kunnen er heel luchtig over doen.
Of (een gat) in de lucht springen.
Elke dag kijken (bijna) álle mensen en dieren naar de lucht!
En ademen we lucht in en uit, in en uit 400-500 ml per ademteug en 12-15 keer per minuut.
Dag in, dag uit💖🙏
Wat dit onkruid te vertellen heeft... StreetArt🌺
Haast onopvallend ligt het er mooit te wezen tussen de stoepranden, de Klokjesbloem Campanula Poscharskyana. Vraag jij je weleens af waar zo'n lange ingewikkelde naam vandaan komt? Campunala is de Latijnse naam voor Klokje. Poscharskyana komt van de Duitse botanicus Gustav Adolf Poscharsky (1832-1915). Hij was inspecteur van de Botanische tuin in Dresden en hij was grondlegger van de botanische tuin Schellerhau in Altenberg (Duitsland).
De plant komt van nature voor in de Dinarische Alpen, een gebergte op de Kroatische kust. Het gebergte bestaat uit karst en kalksteen waarin veel grotten zijn uitgesleten. Met karst worden alle verschijnselen bedoeld die te maken hebben met de oplossing van kalksteen in water en vind je waar kalksteen aan de oppervlakte ligt en wordt aangetast door de chemische verwering door de zure eigenschappen van regenwater (aldus Wikipedia).
👶Leuk 'weetje' om even af te dwalen Karst (afgeleid van de meisjesnaam Kirsten) is ook een bijbelse jongensnaam die betekent Christen, volgelingen van Jezus Christus. Karsten hoor je ook veel de laatste tijd ook vaker maar dat zijn er minder. Ook is Karst een familienaam, achternaam dus, en deze bestaan ook weer uit verschillende geschreven varianten, zoals Carstensen, Carstjens, Carsteen, Karstensen, Carstenius etc.
Lichtpuntje
💡
Ben je bedroeft?
Loop je misschien te balen dat je door
de coronacrisis niet op vakantie kan?
Bedenk dan dat je al 24/7 op reis bent
Door het heelal
Het is de mooiste reis van je leven!
Gratis
Een kettingreactie veroorzaakt door één jongeman die niet goed op zat te letten en in ieder geval niet de juiste keuze maakte. Zijn vrachtwagen kwam vast te zitten in een bocht tussen de verkeersborden en lantaarnpalen. De chauffeur had op een bepaalde tijd op een bepaalde plek moeten zijn en daar zaten ze nu vast op hem te wachten. Ondertussen liep het verkeer er omheen vast en daar stonden we dan... stil. Ik prijsde me gelukkig dat ik kon zien wat er gaande was, want stel je voor dat ik aan de overkant om de hoek had gestaan dan was ik misschien gaan fantaseren wat voor ernstig ongeluk er gebeurd zou kunnen zijn. Het leven stond even stil en had ik tijd om na te denken...
De verkeersregelaars die lekker hun boterhammetjes zaten te eten moesten hun maaltijd laten staan om de chauffeur te helpen. Dat ging ze niet makkelijk af, want de vrachtwagen stond aardig klem. De vrouw in de auto voor me had een afspraak bij de tandarts en zat zenuwachtig op haar stuur te tikken van ongeduld. Ze belde haar vriendin en spuide haar ongenoegen. Haar vriendin die vlak voor het telefoontje nog in een vrolijke bui was zat nu met een ernstig en fronsend gezicht het verhaal van haar vriendin aan te horen. Die frons was niet echt bevorderlijk voor haar 50+ voorhoofdhuid. Toen ze ophing was haar vrolijke bui verdwenen en zat ze nog even met het verhaal van haar vriendin in haar hoofd. In de tussentijd had ze eigenlijk een boodschap willen doen maar daar had ze nu geen tijd meer voor dus gooide ze haar plannen om.
Inmiddels zat de tandarts met zijn handen in het haar! 'Waar blijft mijn patiënt toch?' dacht hij en liep naar de assistente toe die achter de balie zat en hij zei 'als mevrouw niet binnen 5 minuten binnen komt lopen dan kan ze niet meer geholpen worden'. De tijd duurde en duurde. De vrachtwagenchauffeur zweette zich kapot van de stress om uit zijn benarde positie te komen. Intussen had de verkeersregelaar flink aan een van de verkeersborden staan trekken om hem wat schuiner te zetten (echt hè?!) zodat er iets meer ruimte vrij kwam om de wagen er langs te laten. Wat later natuurlijk ook weer hersteld moet worden met alle gevolgen van dien. Hij had zo lopen trekken aan die paal dat hij last had gekregen van zijn schouder en daarom besloot hij om aan het eind van de middag de fysiotherapeut te bellen om een afspraak te maken. De fysiotherapeut zal vast blij zijn, want dan krijgt hij er weer een nieuwe patiënt bij en verdient hij nog meer centjes waarvan hij weer wat extra's kan kopen. Of hij heeft geen zin in een nog drukkere agenda, dat kan natuurlijk ook.
Uiteindelijk lukte het de vrachtwagenchauffeur zijn wagen tussen de palen uit de bocht te rijden en kwam de verkeersopstopping weer langzaam op gang. Alle mensen waren opgelucht, want iedereen had voor ze van huis vertrokken een ander plan in gedachte, in ieder geval eentje waar geen verkeersopstopping in voorkwam.
Toen de vrouw bij de tandarts aankwam kreeg ze te horen dat ze een nieuwe afspraak moest maken, omdat de tandarts zijn hele schema anders in de war zou raken. Ze baalde als een stekker maar ze had geen keus dus maakte ze een nieuwe afspraak en besloot daarna maar even te gaan winkelen (en had ze meer geld uitgegeven dan ze eigenlijk van plan was geweest). Ik had gelukkig geen strak schema deze ochtend en vermaakte me prima in de auto terwijl ik stond te wachten (zoals je leest😄) Af en toe keek ik even uit mijn raampje hoe het ervoor stond en voor ik het wist was de tijd voorbij en konden we weer ieder onze eigen weg gaan.
Wat de verbeelding laat zien...
Verbeeldingskracht is belangrijker dan kennis (Albert Einstein)
Links is het begin van een halve Mandala. Spelen met figuren is leuk, prikkel de fantasie en creativiteit. Teken figuren of knip ze uit en kijk wat er voor beeld bij je opkomt en ga daarmee aan de slag. Have fun! Als kind waren we uren aan het freubelen, laat het kind in je weer tot leven komen, het zit er nog steeds.
Wat de Geschubde Inktzwam te vertellen heeft...
Even je netvlies plagen 😉
Kijk naar de foto.
Lichtstralen komen door je lens en pupil heen. Achterin je oog valt het licht op je netvlies samen waardoor er een scherp beeld ontstaat maar wel op zijn kop.
En je hersenen draaien dit beeld weer om.
(En nu dus weer en staat alles toch nog op zijn kop)
🍄
Deze Geschubde Inktzwam heet ook wel Coprinus Comatus. Coprinus (Grieks kopros) betekent 'mest' Comatus betekend behaard of ruig. Hij is te vinden in (bemeste) grasweiden, langs de wegen, op dijken en soms zelfs in steden tussen stoeptegels. Een ander woord voor de schubben is schalen.
Onder zijn kap is hij pikzwart, de inkkap (zonder 't', dus niet inktkap wat je misschien zou denken). De lamellen in de kap zijn eerst stevig wit, dan wordt het een ovale cilinder, dan een zwart ingekruld hoedje op een hoge dunne steel en vervloeit vervolgens tot (een plasje) zwarte inkt. Deze transformatie wordt veroorzaakt door zelfconsumptie.
Hij is saprotroof dat wil zeggen dat hij zich voedt met dood organisch materiaal. Ook voedt hij zich met nematoden, dat zijn microscopisch kleine gesegmenteerde wormen, aaltjes en rondwormen genoemd, die over de hele wereld voorkomen in de bodem. Door een gifstof af te scheiden verlamt de inktzwam deze wormpjes en dan worden ze met de zwamdraden omgeven en verteerd.🖋 Vroeger hebben mensen geprobeerd de inkt te gebruiken om mee te schrijven maar die bleek van slechte kwaliteit te zijn.
Naast dat dit interessante informatie is over de inktzwam leerde ik ook goed spellen, want het is niet 'geschubte' (zoals ik eerst schreef) maar 'geschubde'.
Probeer maar is één dag niet met Corona mee bezig te zijn🙃 En ben jij er niet mee bezig dan is het wel iemand in je omgeving. Ik ging even boodschappen doen en voordat ik vertrok deed ik zoals altijd lippenstift op. Waarom? Bedacht ik me opeens, ik zet straks een mondkapje op.
Bij de supermarkt wil ik op mijn telefoon kijken en de gezichtsherkenning herkent mij voor de zoveelste keer niet. Oja..... mondkapje...
Ik hoor een verkoper grappen/vertellen tegen zijn collega dat hij tegen een klant zei dat zijn mond van verbazing openviel, maarja dat zag die klant toch niet... 😄
Stond ik voor de toonbank en zag ik een reclame van Finitar (zie foto) op de toonbank staan. Aangezien mijn gedachten minstens zo snel gaan als het licht bedacht ik me zonder dat ik er erg in had: hee is de Corona thuistest al te koop? Ik voelde er zelfs een vleugje blijdschap bij. Totdat ik beter keek en echt zag wat de reclame voorstelde, namelijk het 'wonderfilter' dat roken minder schadelijk maakt (laat me niet lachen). Kijken maar niet zien, ik kan er soms wat van 🙈
Over niet (willen) zien gesproken, sommige mensen doen nog steeds of Corona niet bestaat. Zo vernam ik in de wandelgangen een halfbakken verhaal dat de Mexicaanse griep en Corona met elkaar vergeleken werden. Want bij de Mexicaanse griep werden ook niet zulke strenge maatregelen genomen 'dus' alles rondom Corona wordt zwaar overdreven.
Ik schiet in de lach als ik een vrouw alleen in haar auto zie rijden met een mondkapje op. Moet zij zich tegen zichzelf beschermen? (Of is het eigenlijk om te huilen?)
Ik vind het ook wel lekker 'een soort van anoniem' om zo door de winkels te struinen. En prettig dat het rustiger is hier en daar.
Corona is de Latijnse naam voor jongens en meisjes en de betekenis is kroon.
En als je nog niet genoeg van Corona kan krijgen dan kan je op de website van het Coronawoordenboek kijken.
Wat de blaasgalbladwesp en de langpootmug ons te vertellen hebben...
Ik kwam een wilgenblad tegen met gallen van de blaasgalbladwesp (de naam is langer dan het wespje zelf max. 5 mm 😄). Dat zijn die bolletjes op het wilgenblad en daarin zitten de larven. Niet alle bladwespen maken deze gallen, de bladwespenfamilie is groot en complex met subfamilies. Deze gallen (vergroeiing, de 'kraamkamer') dienen als bescherming en zijn een voedselvoorraad voor de larven. Hij ziet eruit als een lichtgroen rupsje met een donkere kop. In het late voorjaar gaan de vrouwtjes op zoek naar een geschikt wilgenblad om met hun legboor eitjes in te leggen. Een legboor is een buisvormig orgaan aan het achterlijf waarmee zij een gaatje boren om daarin hun eigeren te leggen. Als de larven uit de eitjes komen eten ze het zachte bladmateriaal op en daardoor maakt het blad de boonvormige gal.
Het leek me een leuk idee deze larven te gaan volgen dus als ik weer langs deze boom liep keek ik even of ik een verandering aan de gallen zag. Misschien zou dat wel maanden lang gaan duren voordat ik iets zou opmerken, maar dat zou ik dan ook gaan ontdekken. Totdat ik op een dag ging kijken en ik tot mijn verbazing zag dat de boom gesnoeid was! 🙈 Ik heb inmiddels alweer nieuwe gallen ontdekt op andere wilgenbomen en hopelijk onthou ik de plek welke bladeren dat waren, want er staan maar liefs zo'n 100 bomen, oepsie😏
Wat de tekst in dit boek liet zien...
In augustus schreef ik in mijn blog dat ik een nieuw kopje in het menu bovenin de website had toegevoegd 'Boodschap uit de natuur', omdat ik zie en voel dat de natuur ons iets te vertellen heeft en ik dit graag wil delen (dat had je vast nog niet gemerkt 😉🤣). Zat ik gisteren te lezen in 'Het Tibetaanse boek van leven en sterven' en kwam ik deze tekst tegen: "Wees alert op elk teken van schoonheid of gratie. Draag het vol blijdschap op. Sta voortdurend open voor 'de boodschap die zich uit stilte vormt'." Mijn mond viel open van verbazing... ik voelde blijdschap en herkenning, bevestiging van mijn werk, eigenlijk een soort thuiskomen. De mijn (oude) 'ik doe maar wat' gedachte krijgt hierdoor voor mij een diepere betekenis. De tekst ging verder: "Zo word je gaandeweg een meester in je eigen gelukzaligheid, een componist van de vreugde die je voelt en bezit je een keur aan middelen om elke ademtocht en beweging van jezelf te bezielen, luister bij te zetten en te inspireren. Een groot spiritueel beoefenaar is iemand die altijd in tegenwoordigheid van het eigen ware zelf leeft, iemand die de bronnen van diepe inspiratie gevonden heeft en daar voortdurend uit put. Alles kan dienst doen als aanmoediging van meditatie: een glimlach, een gezicht in de metro, een bloemetje tussen de stoeptegels, de manier waarop het zonlicht op bloempotten op een vensterbank valt." Vandaag was ik met de pauw bezig, deze staat symbool voor vernieuwing en oplettendheid. Misschien herken je hier ook iets in? Laat dat een (goed) teken zijn! 😊
Wat het Japanse notenboom blad ons te vertellen heeft...
De Japanse notenboom wordt in Japan als een God vereerd en staat symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid en een lang leven ♥
Bob Marley (1945-1981) is het gezicht van de sociaal bewogen reggae muziek. Hij entertainde met zijn muziek de mensen en tegelijk kwam hij op voor sociale verandering. Hij integreerde ook spiritualiteit in zijn liederen. Bob Marley was een rastafari en een christen. Veel van zijn songs zijn geïnspireerd door bijbelse teksten. Meer over zijn leven kan je lezen in 'De Kijker'.
'No woman no cry' is zijn eerste hit in 1975 in Nederland. In 1977 verschijnt zijn eerste album 'Exodus', een van zijn best verkochte albums. In dit jaar ontsnapt Bob Marley aan een aanslag op zijn leven en wordt er kanker bij hem gediagnostiseerd. Na zijn overlijden op 11 mei 1981 aan kanker wordt zijn status groter. Zijn compilatie album (verzamel album) 'Legent' wordt in 1984 uitgebracht en is het best verkochte reggae album ooit (met 25 miljoen verkochte exemplaren). Het nummer 'One Love' bereikte de tweede plaats in de Top 40 en is Bob Marleys grootste hit.
Bob Marley and The Wailers
Let's get together and feel all right
Hear the children crying (one love)
Hear the children crying (one heart)
Sayin, give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Sayin, let's get together and feel all right
Oh wowowowo
Let them all pass all their dirty remarks (one love)
There is one question I'd really love to ask (one heart)
Is ther a place for the hepeless sinner
Who has hurt all mankind just to save his own?
Believe me
One love, one heart
Let's get together and feel all right
As it was in the beginning (one love)
So shall it be in the end (one heart)
Alright, give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Let's get together and feel all right
One more thing
Let's get together to fight this Holy Armageddon (one love)
So when the Man comes ther will be no, no doom (one song)
Have pity on those whose chances grow thinner
Ther ain't no hiding place from the Father of Creation
Sayin, one love, one heart
Let's get together and feel all right
I'm pleading to mankind (one love)
Oh, Lord (one heart) whoa
Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Let's get together and feel all right
Wat de wesp te vertellen heeft... let op je omgeving!
Je moet er soms wat voor over hebben om mooie foto's te maken! Na deze foto's was ik drie wespensteker rijker. Ik zat een poosje op mijn hurken en opeens zag ik een wesp op mijn bovenbeen zitten. Die bleef lekker zitten dus die moest ik wegjagen anders kon hij weleens door mijn broek heen steken bedacht ik me toen ik hem korte tijd zat te bestuderen. En terwijl ik dat deed zie ik naast mijn voet opeens een hol waar allemaal wespen uit kwamen vliegen. Dat was schrikken! Ik had ze verstoord. Tegelijkertijd voelde ik steken bij mijn billen en achterbenen. Ik kan me nog herinneren dat ik dacht 'ohh gaaf dat nest dat wil ik fotograferen!' maar ik moest als de wiedeweerga ervoor zorgen dat ik daar weg kwam natuurlijk. Zulke momenten gaan in slowmotion en paniek tegelijkertijd, heel apart. Ik wegrennen en gillen, de hond kon me helaas niet helpen die holde braaf mee en gelukkig maar, want meestal springt hij tegen me op als ik ga rennen, omdat hij dan wil spelen. Dit keer begreep hij gelukkig dat het anders was. Die steken bleven steken dus ik had geen idee wat er achter me gebeurde of ik telkens opnieuw gestoken werd. Onderweg kwam ik een vrouw tegen en heb ik haar gevraagd of ze even op mijn rug wilde kijken of er een wesp op me zat. Later dacht ik heeft ze wel goed gekeken? Want volgens mij was ze meer bezig met de vraag waar dat nest precies zat🙄, omdat haar kinderen ook vaak in het park spelen, het is daar een prachtige plek tussen de bomen om hutten te bouwen (wat ik ook wel begrijp natuurlijk). De weg naar huis leek een eeuwigheid te duren. Eenmaal thuis snel mijn jas, schoenen en broek uit. Opeens hoor ik hard gezoem dus ik ging kijken.. had ik nota bene ook nog een wesp meegenomen! Later hoorde ik hem niet meer en nog steeds hebben we hem niet gevonden, hij houdt zich stil. Ik had de wonden afgespoelt onder de douche met zeep (desinfecteren) en toen een antihistamine (hooikoortstablet) genomen en Ibuprofen voor de zekerheid. Je ziet, altijd handig om hooikoorts pillen in huis te hebben (denk ik). Op internet staat nog de tip om koude compressen ertegenaan te houden tegen de zwelling.
Nou nou dat was me het avontuur wel weer. Ik weet inmiddels ook weer hoe een wespensteek voelt, alsof je de hele tijd gestoken wordt (uren later nog steeds, omdat ik erop zit), en dat ik gelukkig niet allergisch ben. Al maakte ik me daar niet zoveel zorgen over, omdat deze natuur/dierenliefhebber als kind in een wespennest had staan wroeten met een stok om te ondervinden dat wespensteken zeer doen. Toen zaten er wespen in mijn mouw en was ik ook een aantal keren gestoken. Mijn man zei later bezorgd dat ik flink wat gif binnen gekregen had. Volgens mij kan ik wel een dosis gif aan na alle gif die ik binnen gekregen heb bij de chemotherapie. Hij ging verder 'gevaar zit in een klein hoekje', nou zeg maar gerust het gevaar zit in een groot hol! 😅 Later die middag toen ik weer met de honden buiten liep dacht ik dat het wel leuk zou zijn een foto bij mijn verhaal te kunnen plaatsen van een wesp, want daar kwam natuurlijk wel weer een blog story uit. Wens... en gij zult vinden! Alsof ze voor het oprapen lagen, lag er zomaar een dode wesp midden op de stoep alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Het moest allemaal zo zijn voor mijn foto 😉, hij lag klaar om vereeuwigd te worden.
Er zijn drie soorten reacties bij een wespen- of bijensteek die zich kunnen voordoen:
- een lokale reactie
- een giftige reactie (hangt af van het aantal steken) -> arts bellen; bij meer dan 20 steken moet je in het ziekenhuis geobserveerd worden
- een allergische reactie, die kan al door één steek uitgelokt worden -> 112 bellen!
Wil je het hele verhaal lezen over wat te doen bij een steek? Kijk dan bijvoorbeeld op de site Antigifcentrum.be of Thuisarts.nl
🍄Last but nog least, het ging dus om die mini paddenstoeltjes! Ik zocht me een breuk om uit te zoeken hoe ze heten: 'Het Wieltje' (Marasmius rotula) en behoort tot de familie Marasmiaceae (leuk woord voor het spel Galgje). Het groeit vanaf de zomer tot de winter. Die ik zag hadden een hoed van ongeveer 4-6 mm groot (klein) en ze kunnen tot 15 mm worden. Het bijzondere aan deze hoed vind ik dat de top ingedeukt is en ze een bruine steel hebben, want toen ik naar de naam aan het zoeken was zag ik veel paddenstoelen die erop leken maar die hadden een bolle hoed en witte steel. Dus dit zijn opvallende dingetjes naast die prachtig geribbelde hoedjes. En eigenlijk wil ik nog is terug naar de plek des onheils... ik ben nu zo benieuwd naar dat nest! Ik heb inmiddels aangifte gedaan bij de gemeente/ongedierte bestrijding om de spelende kinderen in het park te beschermen.
Ik liep aan het eind van de dag zo trots als een pauw op mezelf te zijn en te bedenken wat ik toch veel geduld bij bepaalde situaties met mensen kan opbrengen🦚. Op hetzelfde moment zie ik een beeld voor me dat ik achter de computer zit en die niet snel genoeg naar mijn zin reageerde uit zijn slaapstand en ik mega geïrriteerd als een gek op het toetsenbord zat te rammen en met de muis heen en weer schuiven dat mijn dochter reageerde 'mam wat ben jij aan het doen? Doe is gewoon!' (dan doe je al gek genoeg). 😂Ik kwam niet meer bij van het lachen toen ik dit alles liep te bedenken. Wonderlijk, zoveel geduld als je de ene keer kan opbrengen, zo weinig weer een andere keer.
Soms oordeel je over een ander waarom die zich zo druk maakt, omdat jij je daar totaal niet druk over maakt. Andersom gebeurt het natuurlijk ook, dan schiet jij in de stress en dan begrijpt de ander niet waar je je druk over maakt. Aan alles zit twee kanten.
Wat de papegaai te vertellen heeft ...
Deze papegaai komt aanvliegen uit een verfvlek 💖Maak je geen zorgen over een vlek (verf in dit geval) op papier, er valt altijd iets van te maken! Zo is het ook met ons leven. Je kan de dingen aanpakken of ervan wegkijken. Soms land je hard of zacht, of niet en blijf je dromen. Vlekken lossen op in de wasmachine, ook problemen kunnen opgelost worden als je er moeite voor doet. De papegaai heeft zijn stekkie (of beter gezegd stokkie) gevonden.
3😍 jaar getrouwd vandaag 🥂 dat heet een parel huwelijk. Gevierd met de kinderen op de Veluwe, we hebben super leuke dagen gehad. De kinderen vroegen zich de laatste dag verbaasd af waarom de slinger half (afgeknipt) aan het raam hing.....(zoek en gij zult vinden).
Wat deze slakken ons te vertellen hebben
Een prachtige foto van twee slakken in een appel, een waar vreetfestijn. Wist je dat er ook appelslakken bestaan? Het is een tropische zoetwaterslak en een van de meest kleurrijke die je ook kan houden in aquariums. In veel aquariumwinkels is hij wel te vinden. Ze gedijen het best bij 21-25 graden celsius. De meest voorkomende appelslakken zijn geel, groen, wit en blauw. In het wild kunnen ze wel tot 20 cm groeien. Het zijn sterke dieren die ook goed tegen vervuild water kunnen. Hij eet voedselresten, dode planten, algen, eieren van andere slakken en van vissen. Het gat dat je bij een slak aan de zijkant ziet daardoor ademt hij, ook scheidt hij daar zijn ontlasting uit. Wanneer een appelslak zich niet lekker voelt of aangevallen wordt door een vis kan hij zich wel dagen lang opsluiten in zijn slakkenhuis. Om erachter te komen of een slak dood is kan je aan hem ruiken, als hij erg stinkt is de kans groot dat hij niet meer leeft. Bij twijfel leg je hem in een apart bakje met wat aquariumwater en onthoud waar je hem hebt neergelegd. Als hij niet verhuisd in de komende dagen dan weet je genoeg.
'Mam geef je mijn planten wel water?' vroeg mijn dochter. 'Jazeker' zei ik 'en ik wil het zelf blijven doen, want dan weet ik wanneer ze voor het laatst water gehad hebben. Ik hou zelf wel bij wanneer ze dood gaan.' 😁
14:31 uur. Wat is het toppunt van pech? Speciaal naar de supermarkt rijden om bacon te halen. Thuiskomen en je pan met bakboter op de inductie kookplaat zetten, om er vervolgens achter te komen dat de eieren op zijn 👨🍳 En dan ook nog een moeder hebben die er de slappe lach van krijgt en dit ook nog publiceert. En mocht je denken wat een raar tijdstip? Tja... dat is puber-eettijd, dat kan de hele dag door! Gelukkig lijkt ze op haar moeder en kan ze er zelf ook wel om lachen... best wel.
Ik heb een nieuwe pagina 'Boodschap van de natuur' toegevoegd. Ik word me steeds meer bewust dat ik dingen 'zie' en 'hoor' (het voelen wist ik al), bijvoorbeeld kleine diertjes en plantjes die net als in een 3D film opeens uit de natuur 'naar me toe springen' en ik ze uitvergroot zie. Wat er gebeurt is dat iets mijn aandacht trekt, ik fotografeer het en er ontstaat een verhaal of gedichtje. Soms ontstaat het pas uren of dagen later maar altijd voorafgaand aan een bepaald gevoel, alsof er iets in de lucht hangt en het zich op dat moment nog niet in detail laat zien.
Pareidolie
Zoals je waarschijnlijk al gezien hebt zie ik naast look-a-likes (een besje of steentje dat op een diertje, mens of op een voorwerp lijkt) ook figuren of gezichtjes in voorwerpen. Ik ontdekte dat het herkennen van gezichten in voorwerpen pareidolie heet en een product is van onze evolutie. Je hebt het gevoel alsof 'iets' naar je kijkt. Bepaalde kenmerken uit het voorwerp activeren bepaalde mechanismen in je hersenen die ervoor zijn om informatie van menselijke gezichten af te lezen (kijkt iemand blij of boos? Let hij op je?). Zoals patronen die op gevaar kunnen wijzen, zoals het silhouet van een roofdier. Leuk te weten dat het een alledaags verschijnsel is. Meer hierover kan je lezen op Scientia.nl als je geïnteresseerd bent. Hoe genieus zitten we in elkaar!
Naast de wetenschap bestaat er meer tussen hemel en aarde waar we soms (nog) geen verklaring voor hebben en ik geloof echt dat de natuur ons (mij in ieder geval wel) iets wil laten zien, via bijv. waarnemingen/foto's. Soms zien we dingen niet maar voelen we de energie wel. Alles in het universum is altijd in beweging (vast, vloeibaar, gas) en energievelden wisselen energieën en informatie uit met elkaar. Ieder ding, elk mens heeft zijn eigen trillingsfrequentie (hoog/laag) en die veranderen continu afhankelijk van allerlei dingen zoals o.a. je fysieke en geestelijke gesteldheid, de stand van de maan/planeten en wie weet wat nog allemaal meer waar we ons niet bewust van zijn. Hoge trillingen (positieve energie) trekken hoge trillingen aan daarom is het belangrijk positief te denken.
Kleuren zenden ook energie uit en dat kan je voelen, want als je in een groene kamer staat zal je je anders voelen dan als je een rode kamer binnen loopt. Als een bepaalde bloem je aandacht trekt is dat wat op dat moment connect met je binnenste, je ziel (of hoe je het ook noemen wil), omdat haar trillingsfrequentie sterk lijkt op die van ons. Bloemen symboliseren de ziel van de mens. Elke bloem (of dier) staat symbool voor iets, zoals bijvoorbeeld de roos voor liefde, vreugde, geluk, kwetsbaarheid. Als een bepaalde bloem je aandacht trekt kan dat iets over jou vertellen, kijk gewoon wat het bij je oproept. En is dat niets dan is het niets. In de stilte ga je meer voelen en kom je dichter bij je kern, je Essentie, wat je in wezen bent. Hol daarom niet teveel alleen maar door in je leven, daardoor kan je ook uit balans raken en raak je de verbinding met jezelf als het ware kwijt. Ontdek en verwonder je!
Alles is precies zoals het zou moeten zijn
Wat de slak wil vertellen...
Ik zag 'onze' leuke tuinslak weer schuifelen. Vorige keer toen ik hem bestudeerde zat hij op onze gieter.
Wat mijn aandacht trok was zijn bergje ontlasting wat hij mee droeg. Ik dacht wat zit daar allemaal in? Ik zag wat groens (van blaadjes natuurlijk), witte stukjes en zand leek het wel. Daarom
maak ik graag foto's, die kan ik uitvergroten en het
meer in detail bekijken. Ik dacht 'oh dat is leuk voor op Facebook' maar toen ik het alleen al aan een van mijn dochters vertelde werd ze er onpasselijk van, vreselijk vies vond ze het. Ze wilde
mijn verhaal nieteens horen. Daar had ik niet bij stil gestaan, ik kan het wel fascinerend vinden maar dat geldt niet voor iedereen natuurlijk.. (was ik even vergeten). Dus nu heb ik dit verhaal
toch een beetje kunnen delen maar die foto zal ik jullie besparen.
Zoals ik al schreef zag ik deze slak weer (althans hij leek erop), ongeveer op dezelfde plek als vorige keer. Toen kwam onze hond aanlopen en die eet bijna alles. Hij is altijd te verleiden met
een voertje, je kan hem ervoor wakker maken😄.
Nu was ik benieuwd wat hij met deze slak ging doen. Hij liep er naartoe en rook er even aan en toen dacht hij wegwezen niks voor mij. Nu zijn er honden die weleens een slak eten. Slakken (en
kikkers) zijn gevaarlijk voor je hond (en kat), want ze kunnen levensgevaarlijke parasieten bevatten zoals bijvoorbeeld de Franse Hartworm, ook hun slijm kan besmettelijk zijn. In het hart en
longslagader van de hond ontwikkelen de eitjes van deze parasiet zich tot worm. Die hoest de hond op en slikt het dan meestal weer door. En kan je hond via zijn ontlasting ook andere honden
besmetten. Duzzzz zie je dat je hond een slak opeet, vooral geen paniek, maar ontworm hem zo snel mogelijk en bespreek het even met je dierenarts. High 🐾
Wat deze bloemen te vertellen hebben...
Ik kwam een acht tegen in onze tuin. En zo ging ik op zoek naar de symboliek achter dit getal. Beeldtaal betekent vaak meer dan woorden. Beeldtaal is een taalachtige constructie en maakt communicatie mogelijk, beelden geven boodschappen door. Getallen zijn kosmische energieën. Elk getal heeft een unieke trilling die invloed heeft op iedereen die daar verbinding mee maakt. In de numerologie draait alles om getallen en ons leven. Er gaat dus een hele wereld schuil achter getallen, een wereld van mystiek, kennis en wijsheid. Carl Gustav Jung heeft wetenschappelijk aangetoond dat het onbewuste zich uitdrukt in beelden en symbolen die het bewustzijn niet van tevoren hoeft te leren, maar die spontaan uit het onbewuste naar boven kunnen komen. Symboliek kunnen we zien als de beeldtaal van het onbewuste.
Het getal acht staat o.a. symbool voor het opnieuw beginnen op een hoger niveau of voor de weg naar een betere wereld. Voor evenwicht, geluk, ontwaken, bewustwording, rechtvaardigheid en vernieuwing.
Je kijkt naar bloemen
en voor je het weet
gaat er een wereld
voor je open!
Bloemen -> Verbena
Ik loop in de natuur en zie een slak zich voortbewegen over een takje. Wow, mooi die wil ik ook van onderaf fotograferen. Maar dat mislukt keer op keer helaas. Affijn ik baalde wel een beetje, want ik wilde juist zo graag een foto van onderaf! Ik zie slakken niet vaak zo hangen. Ik loop verder en wat kwam ik opeens tegen? Een soortgelijk plaatje maar dit keer van een slak die ondersteboven aan een tak hing, dus toen kon ik de foto alsnog nemen én bovendien beter, namelijk van bovenaf! Wat is het toch wonderlijk hoe dingen kunnen lopen, wens/zoekt en gij zul vinden.
Wat heel mooi is om te zien op de middelste foto is dat die slak ook met zijn slijm aan de tak vastzit. De slimmerd!
Aan de keukentafel hebben we het erover of je je voor eeuwig zou willen laten invriezen. Mijn man vertelde me dat hij pas geleden een stuk hierover gelezen had waarin stond dat de meeste mensen als het ze gevraagd werd niet voor het eeuwige leven kozen. Maar de meeste mensen die op hun sterfbed lagen het liever toch wel wilden. Dat vond ik wel opvallend, ik zei: 'dit gaat waarschijnlijk niet over eeuwig willen leven maar over niet durven sterven denk ik'.
Hoe fijn zou het zijn te weten dat als het moment daar is dat je tevreden kunt zijn en kan accepteren dat het je tijd is om over te gaan in een andere vorm oftewel dood gaat? En dat je niemand iets hebt te vergeven en dat je geen spijt hebt van de dingen die je níet gedaan hebt? Wat een rust zou dat geven. En daar heb je nu nog invloed op. Vaak hoor je mensen zeggen dat ze (moeten) vechten om hun ziekte te bestrijden/overleven, maar besef wel dat vechten stress geeft. Vechten = niet accepteren wat er is. We hebben vaak geen controle over de nare dingen die ons overkomen maar wel hoe we ermee omgaan. Een ontspannen geest geeft een ontspannen lichaam en dat is ook beter voor het immuunsysteem. Ik zeg niet dat het makkelijk is maar wel goed om even bij stil te staan bij de dingen die je tegen jezelf of een ander zegt (of denkt). Tijdens mijn herstel na borstkanker heb ik voor mezelf de keuze gemaakt tevreden te willen sterven als ik de kans krijg en jaren later besefte ik pas echt wat een mooi cadeau dit is geweest aan mezelf (en mijn omgeving)! Daarom deel ik dit graag met je.
Wat zou jij willen veranderen in je leven? Maak andere keuzes als je iets niet bevalt, los problemen op en stel dit niet uit hoe klein het ook lijkt. Uitstel is een slecht excuus om geen actie te hoeven ondernemen. Trouwens wat zit er voor reden achter uitstelgedrag, dat doe je ook niet zomaar. Misschien ben je op zoek naar geluk of een doel in je leven? Wat maakt je dag of je leven de moeite waard? Volg dat pad. Maar pas op dit kan ook een valkuil zijn, want heb je goed gekeken naar wat je al wél hebt? Vaak hebben we alles al alleen zien we het niet altijd, want we zitten (onbewust) met onze gedachten in de toekomst op zoek naar een 'als ik dit of dat heb dán pas ben ik gelukkig' of leven we juist in het verleden zonder er vaak erg in te hebben. Zonde van je kostbare tijd toch? Geluk is niet buiten jezelf te vinden (waar we vaak zoeken) maar in jezelf, het is je natuurlijke staat. In de Happiness staat bij 'Wat is geluk?': 'het enige wat je kunt doen is alles wat je geluk saboteert loslaten via bewustzijn'. Dus neem actie als je iets wilt veranderen. Hou ook in gedachten dat veranderingen niet altijd snel (hoeven te) gaan, want vaak zijn het ook processen van soms vele jaren heb ik gemerkt. Kan je die versnellen? Ik denk het deels niet maar wat je wel kan is je bewust worden van dingen en dat zet uiteindelijk wel een proces in gang en het proces geeft weer nieuwe inzichten. Plant het zaadje en heb vertrouwen, de rest gaat vanzelf dat neemt 'de hogere macht' voor zijn rekening.
Wat deze slak te vertellen heeft...
Het regent en het is direct slakken spitsuur. Ik kwam deze prachtige opgerolde slak tegen! Slakken kunnen snel uitdrogen. Je planten water geven doe je niet alleen voor je planten, er zijn ook veel beestjes die je er een plezier mee doet
💧Ik lees in het nieuws 'Politie zet waterkanon in tegen hooligans'. Water is zeker een prima wegjaagmiddel! Ik gebruik het ook bij krolse katten die janken of katten die vechten en niet uit elkaar willen gaan. Pas geleden was mijn kat in gevecht met een kater en die liet zich door mij niet wegjagen hoe gek ik ook deed. Toen kwam ik op het idee mijn slipper op hem te gooien maar zelfs dat werkte niet tot mijn grote verbazing. Wat vond ik hem eng! Laatste redmiddel was de tuinslang en dat hielp direct (ik had me een hoop moeite kunnen besparen🤣). Met water in een plantenspuit leerde ik vroeger onze kat niet op het aanrecht te springen en andere dingen die hij niet mocht doen. Water helpt ook om zwanen weg te jagen. We hebben een keer een vechtend stel zwanen in de sloot achter ons huis gehad en toen kwam ik erachter dat water gooien een prima middel was ze uit elkaar te drijven. Bijzonder dat je dan instinctief weet wat je doen moet, want het was een nare situatie twee zwanen die een jong wilde verdrinken (ik heb hem kunnen redden). Ook als zwanen ruzie hebben met onzen honden die hun territorium verdedigen en blijven staan blaffen (brrr). Nu ik dit schrijf zie ik een beeld voor me uit een film wat hier ook wat van weg heeft, een man en vrouw ruzie hebben in een restaurant, de vrouw opstaat en de man een glas water in zijn gezicht gooit. Water is onmisbaar in ons huishouden, gezonde voeding, voor hygiëne, voedselproduktie, industrie en handel. Water een kostbaar goed en ideaal en onschuldig wegjaagmiddel!💦
Ik leen even mijn telefoon uit aan mijn dochter en dan ben ik opeens mijn vertrouwde achtergrond van mijn telefoon kwijt (lolbroek).... Nouja, hier kan ik ook wel aan wennen of beter gezegt het moet wel want ik ben mijn vertrouwde rustige achtergrond (echt) kwijt.
Chelsey💕
#kinderenjebeproevingeninhetleven😜
DIY creatief met kralen en een takje. Je hebt niet veel nodig om een leuk presentje te maken voor iemand die je dierbaar is. Een takje, kralen, ijzerdraad en niet te vergeten je fantasie. Heb je er weleens aan gedacht dat creativiteit een van onze belangrijke voedingsbronnen op denkniveau is? De verbeelding/fantasie is onze omgeving waar onze innerlijke bronnen zich bevinden. Het bijzondere van de verbeelding is dat het vrijheid en ruimte geeft aan wat er in je leeft en ook voor wat je nodig hebt of verlangt, je zelfgenezend vermogen wordt ermee geactiveerd. Volwassenen denken al snel dat ze niet creatief zijn, dat komt omdat ze vaak denken dat ze iets niet (meer) kunnen zonder te proberen (heb je jezelf weleens afgevraagd waar dat idee vandaan komt?) of denken iets te moeten presteren. Creatief bezig zijn gaat niet om presteren, het gaat om het proces en plezier dat je eraan beleeft. En wat gebeurt er als je alleen al dénkt dat je iets niet kan? Juist.. dan is de kans van slagen kleiner en dan kan je het bevestigen door te zeggen 'zie je wel dat ik het niet kan'. Hou jezelf niet tegen door je gedachten dat is echt niet nodig. Vroeger als kind gebruikte je je fantasie ook en dat kind zit nog steeds in je!
Ik loop in mij eentje op straat en kijk om me heen, komt er niemand aanlopen of fietsen? Nee mooi, de kust is veilig. Oké dan ga ik is een keer AUMEN (wanneer je AUM of OHM of OM chant dan maak je connectie met de vibratie van alles om je heen. Je maakt een zoemend geluid wat een meditatief effect op je heeft en je helpt om te ontspannen. En het helpt je focussen en je bewustzijn van interne spanningen af te brengen, hierdoor creëer je balans in je lichaam, geest en ziel.) Dan begin ik 'AAAAAAAA UUUUUU MMMMM' en dat herhaal ik nog een paar keer om te zien wat voor effect het op me heeft. Maar met mijn gedachte ben ik niet helemaal bij mijn AUM maar bij mijn schaamte om niet betrapt te worden. En als ik denk dat echt niemand het ziet... kijkt de hond achterom met zijn kop een tikkeltje scheef en zijn oor gespitst en denkt vast 'wat ben jij in godsnaam aan het doen?' 🤣
Misschien heb je er ook weleens van gehoord maar weet je de betekenis niet precies. Meer informatie vind je o.a. op de site van Happywithyoga.com
Wat deze vrolijkerd te vertellen heeft...
Waarom laat een slak een slijmspoor achter?
Dan kan hij de weg terug naar huis vinden🤣
Goeoeoeoedemorgen, heb je lekker geslapen? Ben je wakker? Sta je er weleens bij stil dat we 1/3 van ons leven slapen? (Voor een negentigjarige ongeveer 32 jaar van zijn leven). Vaak zonder dat we er erg in hebben leven we met onze gedachten in het verleden of in de toekomst en dagdromen we lekker verder.... Dus ben je echt wakker? Ik wens je een fijne zondag of bewolktedag... whatever😎.
Koffiedik kijken.... het wordt vandaag zonnig warm weer (grapje het was al warm en zonnig weer).
Toen ik dieper in het 'glaasje' keek werd ik aangekeken door een dier. Misschien zie jij er ook iets in als je wat langer kijkt.
Wat de hommel te vertellen heeft...
Kijk hem lekker hangen! Het valt me op dat sommige (aard)hommels rustig zijn, want ik ben er al meerdere stil zittend op een bloem, de stoep en in dit geval hangend aan een tak in onze tuin tegengekomen. Dus een ideaal fotomomentje!..... de hommel is inmiddels gevlogen.
Denk je dat je diep de natuur in moet om zulke foto's te kunnen maken? Nee hoor, ze zijn gewoon in je achtertuin of buurt te vinden. Ik heb deze foto gewoon met mijn mobieltje genomen.
Ken je de drophoning /keelgelei al? Verzachtend bij keelpijn en gewoon lekker om van te snoepen. Ingrediënten: honging, drop, kaneel, kurkuma, anijs, munt, eucalyptus en harsoliën. Ik kocht het bij Honingonline, dit is een leuke (lekkere) website die ik je kan aanbevelen.
Dit vond ik een heel mooi stuk en duidelijk verwoord over onvoorwaardelijke liefde:
Liefde is als een stromende rivier. Het water is er als je er in zwemt en je geniet van elke minuut. Maar als je eruit stapt dan blijft het water gewoon stromen. Jij bent niet nodig voor de rivier. Het is er ook zonder jou. Liefde is per definitie onvoorwaardelijk. Zoals een cirkel altijd rond is en een boom altijd van hout. Haal de onvoorwaardelijkheid weg en je haalt de liefde weg. Wat overblijft is een ruil (voor wat hoort wat). Je hebt geleerd om in die ruil te geloven. Als je vroeger stil zat kreeg je liefde, als je zoet was kreeg je liefde. Je leerde: als ik het goed doe in de ogen van een ander dan krijg ik liefde terug, en dat de voorwaarden een risico zijn. Je bent gaan geloven dat je liefde moet verdienen. Daarom ben je nooit af, het moet altijd beter, perfecter, mooier, groter, zodat er maar van je gehouden wordt. Kan je je voorstellen dat dat (onbewust) stress geeft? Maar wat nou als die liefde nooit van buiten kán komen? Omdat de enige liefde die telt de liefde voor jezelf is. Pas als het niet nodig is dat de ander van je houdt dan ben je echt vrij, vrij om vervolgens eindeloos van van elkaar te houden. (David, radio 1)
Wat de slakken te vertellen hebben...
Vanochtend viel mijn oog op twee slakken in onze achtertuin, in een hoekje waar ik rotzooi dump. Ze zaten op een plastic stang en ik vroeg me af waarom ze nou juist daarop zitten en niet op een plant, dat lijkt mij toch lekkerder en zeker gezonder. Waarschijnlijk zijn ze nieuwsgierig, zit er aan plastic een lekker luchtje of het is lekker zacht. Zouden ze zo giftige stoffen binnen krijgen?, vraag ik me af.
Slakken intigreren me. Je kan ze leuk vinden of juist niet, omdat ze natuurlijk ook je plantjes kaal kunnen eten. Vooral Petunia's zijn hun favoriet. Je kan hiervoor slakkengif kopen maar het is natuurlijk mileuvriendelijker als je andere plantjes koopt, want er zijn genoeg tuinplanten waar ze minder interesse in hebben. We vinden slakken vooral gewoon, omdat we ze veel zien. Ik vind het leuk om juist naar die gewone dingen te kijken en me daar dan nog steeds over te verwonderen. Want zeg nou zelf sta jij weleens stil bij een 'gewone' brandnetel? Die overigens nu zo mooi in bloei staan! Als het regent komen de slakken in grote getale uit de struiken kruipen en dan ligt de stoep op sommige plek vol slakken. Ik ben altijd bang ze per ongeluk plat te trappen, dat zou ik zo zielig vinden. Het gaat me dan ook altijd aan het hart als ik veel slakken over het fietspad zie kruipen, dan denk ik: 'steek nou snel over voordat jullie plat gereden worden'.
Later deze ochtend bedenk ik me opeens dat ik al met slakken bezig was, 'toevallig' was ik eergisteren begonnenmet een slakkenketting (die inmiddels verkocht is).
Práchtig! Ik liep met mijn dochter de hond uit te laten en toen vertelde ik haar over de Spookboom, een boom die mij doet denken aan een griezelfilm als ik er langs loop. Er zat ooit een kauw in die ik eruit weg zag vliegen. Ik kon niet in dat gat kijken omdat de boom boven het water hangt. Ik vermoedde dat ze er weleens een nest konden hebben. Het is op een plek langs weilanden waar ze veel zitten. Omdat we vanaf de bolle zijde van de boom aan kwamen lopen zei mijn dochter 'nou, ik vind er niks spannends aan'. Totdat we het hoekje van de boom om waren en we door één glinsterend oog vanuit het pikdonker aan werden gekeken. (Voel jij het ook? hahaha. Zie eerste foto) Yes hij was thuis! Eindelijk zat hij daar zoals ik hem graag eens wilde zien en fotograferen. Maar of hij een nestje heeft... dat is nog de vraag. Dat wordt mijn volgende ontdekking misschien nog wel eens.
Als je deze foto ziet (vanochtend genomen) krijg je toch lentekriebels? Ook mijn neus voelt soms
lentekriebels. Hatsjie, nee nee het is geen corona. Er zijn ook nog mensen die gewoon af en toe even moeten niezen. Maar pas op... een kuchje of een niesje en je wordt door je omgeving direct met
de Corona-blik aangekeken. Of het leidt soms zelfs tot een kleine discussie met mijn dochter die zich onveilig voelt. Heel af en toe knijp ik mijn neus dicht en hou ik mijn nies in...
of probeer ik soms buiten ongezien mijn zakdoek te
pakken bij een loopneus die ik elk jaar krijg door de frisse buitenlucht. Het zijn van die gewone dingen die ineens een andere lading gekregen hebben. Er gebeurt ongemerkt meer met ons dan we
denken......
In het begin van de Corona crisis toen ik buiten liep dacht ik 'Hee wat doen al die mensen opeens buiten
die ik anders nooit zie?' Het leek op een territorium gevoel, het sloeg natuurlijk helemaal nergens op. Maar ik had het wel.
Of als ik televisie kijk en ik zie mensen geen afstand van elkaar houden dan gaan mijn alarmbellen
rinkelen, alarmbellen waarvan ik het bestaan niet wist en die er dus ineens ook blijken te zijn. Dan mijmer ik 'Oh hoe is dat ook alweer om zo gewoon naast elkaar, aan elkaar en met elkaar te
leven?' Alsof het héél lang geleden is maar dat is het nog helemaal niet!
Op mijn werk in het verzorgingshuis kreeg het personeel verschillende keren bloemen van kwekers hier in
de buurt. Super attent. Grote bakken werden neergezet, je mocht ze zelf uitkiezen. De tweede keer toen ik met mijn bloemen thuis kwam en ik ze in een vaas wilde zetten kreeg ik er een naar gevoel
bij, afkeer. Er hing nu 'een luchtje' aan deze bloemen, de gedachte aan de oudere mensen die nu niet meer naar buiten mogen bijvoorbeeld. Ik zei tegen Don 'als ik nog is bloemen aangeboden krijg
dan neem ik ze niet meer aan'. Opeens zijn de Gerbra's voor mij bloemen met een Corona herinnering. Opgemerkt en ongemerkt gebeurt er zoveel met ons......
Ook het heerlijke fiets-gevoel is veranderd. Ik krijg soms de kriebels van mensen die te dicht langs me
fietsen of lopen. Op energetisch gebied voelt het voor mij als twee magneten die elkaar afstoten had ik zo bedacht.
In de tijd dat er wc papier gehamsterd werd kreeg ik ook een ander gevoel bij mijn billen afvegen. Ik had
last van het ojee-ik-moet-zuinig-aan-doen-anders-hebben-we-zo-geen-wc-papier-meer-gevoel. Het sloop er gewoon in! Ik merkte dit op toen ik een keer ergens anders naar de wc ging en mijn
ik-kan-weer- royaal-wc-papier-gebruiken-gevoel ineens opdook. Nooit gedacht dat ik zulke gevoelens ook had!😄 Tsja,
er gebeurt meer met ons dan we denken....... Zo, ik moest even mijn ei kwijt. Wat merk jij zoal op?
Ik wens iedereen fijne Paasdagen🐥
Wat de wortels willen laten zien...
Onze hond groef een gat naast deze plant. (Foei Bello!🤣) Prachtig, zo zie je hoe iets onzichtbaars (de wortels) opeens zichtbaar wordt. Zoals Johan Cruijff zei: elk nadeel heb zijn voordeel.
Vannacht schoot ik wakker uit mijn droom met een harde hoest en ik had het me toch spaans benauwd! Ik heb ongeveer een uur rechtop in bed gezeten. Het gekke was dat ik dacht 'verbeeld ik me dit of is het echt?' Het enige dat ik kon doen was rustig blijven en afwachten. Ik herkende deze banauwdheid van jaren geleden, toen had ik tijdelijk slaap-apneu (een pauze van de ademhaling die minstens tien seconden duurt). Ik lag me intussen van alles te bedenken. Is dit Corona? Ga ik zo dood? Het voelde heel naar. Moeten we straks een ambulance bellen? Zie ik mijn kinderen nog? Hoe is dat als je alleen in een ziekenhuisbed ligt en je je je familie niet meer kan zien? Ik kan me zo goed voorstellen hoe dankbaar je dan kan zijn voor de aandacht van het verplegend personeel, iemand die je even het gevoel geeft dat hij of zij er voor je is, gewoon dat. Ik hoorde buiten een eend kwaken en genoot van dat gewone dagelijkse geluid en voelde me zo dankbaar! Ik luister elke dag naar de geluiden buiten en ik hou ook van het gekoer van duiven en gekwaak van kikkers. Als klein kind luisterde ik daar al graag naar. Ik ben me ervan bewust dat het belangrijk is om te genieten van het leven nú met zijn mooie maar ook minder mooie kanten. Het kan van het ene op het andere moment anders lopen dan je voor ogen hebt. Op een gegeven moment moest ik een paar keer flink gapen en verdween geleidelijk de benauwdheid. Eindelijk, ik kon weer plat liggen en heerlijk op mijn buik! En toen viel ik in slaap. Een paar uur later werd ik huilend wakker, want toen had ik een zielige droom. Nou het was me mijn nachtje wel pfff. Ik ben blij dat ik weer gewoon kan ademen, naar buiten kan en met gewoon alles, met het leven! Kijk dit plantje groeien in de aarde dat gescheurd is van de droogte, dat is toch wonderlijk?
Veel dingen vinden we vanzelfsprekend
totdat we iets niet meer hebben of kunnen
dan worden we ons bewust
en wordt het gewone bijzonder
Verwonderen is zonder oordeel naar de wereld kijken
Dat brengt de magie terug in je leven
Waarover verwonder jij je?
Wat deze hommel ons te vertellen heeft...
Ik ben altijd geïnteresseerd in holletjes in boomstammen, groot of (piep)klein dat maakt niet uit. Ze maken me nieuwsgierig, want ik wil weten wie de bewoner is. Joepie, eindelijk was het raak, ik zag een zwart groot ding in de boom zitten, half verstopt! Dat vroeg naar meer, naar op onderzoek uitgaan. Dus ik fotografeerde het beestje, vergrootte de foto uit en zo kon ik goed zien wat het daadwerkelijk was. Ik ga namelijk niet met mijn leesbril op pad als ik de honden uitlaat... en die heb ik de laatste jaren hard nodig om iets goed te kunnen zien van dichtbij. Ik dacht: 'Zie ik het goed? Is dat een hommel? Leeft het nog?' Om hier achter te komen moest ik hem even storen dus tikte ik hem zachtjes aan. Niet met mijn vingers, want zo'n held ben ik nou ook weer niet. Sorry bijtje, kan je even je neus laten zien? Langzaam kroop hij uit zijn hol met griezelige, alle kanten op bewegende poten. Ik had hem natuurlijk ook nieuwsgierig gemaakt, want welke idioot kwam hem storen tijdens zijn slaap? De nektar pollen zaten nog op zijn rug, prachtig, hij was vast even een middagdutje aan het doen, omdat hij moe was van het harde werken. Bij de gedichten vind je ook het gedichtje Don't Bee sleepy
De meeste hommelnesten worden vanaf eind maart gebouwd. Een gemiddeld hommelvolk heeft een levensduur van 14 weken. Aan het eind van de zomer bestaat een nest uit 200 tot 250 hommels, hoewel aardhommelvolken groter zijn: tot 450 individuen. Op het eind komen er geen jonge werksters meer uit en zal het hommelvolk snel kleiner worden. Op den duur raakt het nest verlaten. Zelden wordt een voormalig hommelnest een volgend jaar voor de tweede keer bezet. Voor meer informatie is dit een leuke website Algemene info over hommels
🐾Een van de eerste dingen die ik 's ochtends doe als ik beneden kom is even de honden in de tuin laten. Dan gaan ze op de vlonder liggen om de druk-met-elkaar-in-de-weer-zijnde waterkipjes te kijken. Cailean is als eerste buiten, Cooper stretcht zich eerst nog even uit (in yoga termen gesproken de Zonnegroet). Maar omdat het vriest doe ik tussendoor even de tuindeur dicht. Cai staat te kijken 'hé waar blijft mijn broer?' Het is een gezelschapsdier. Als Cooper zover is doe ik de deur weer open. Cailean legt zijn poot op Coopers kop zo van 'Kom je nog? Loop je mee?' achterom kijkend de tuin inlopend. Mijn ❤️ smolt, want wat zijn ze lief voor elkaar!
Ik sta stil met de honden naast een boom en hoor een apart geluid, een geklik. Mijn antenne gaat direct automatisch uit! Hé wat kan dit voor een dier zijn?! Nieuwsgierig kijk ik omhoog want wat ga ik zo ontdekken?! Maar helaas ik zie niks. Ik kijk weer naar beneden en wil verder lopen en plotseling hoor ik het weer✨. Er móet iets in die boom zitten.... dus ik kijk weer vol verwachting omhoog... ik zoeken... maar nee ik zie toch echt niks. Ik draai mijn hoofd weer naar beneden en kijk recht voor me uit over het water een tuin in, zie ik daar een man staan die gewoon zijn nagels staat te knippen😳🙈
Ik wens iederen fijne kerstdagen en een gezond, sprankelend 2020. (En dit kan je met een een boomblad doen.)
Ik zat op mijn werk achter de entreebalie in het verzorgingshuis en er was een hoop reuring in de hal, geroezemoes van de bewoners en het personeel, gepraat, gelach, geschuivel, bewoners die in groepjes rolstoelen naar het restaurant werden gereden, kortom gezelligheid en leven in de brouwerij. Er was afgelopen donderdagmiddag een optreden met muziek van Het Danspaleis. Bij een enkeling zag ik een bezorgd gezicht, rode koontjes van de stress van de inspanning wat het met zich meebracht en misschien de onzekerheid van wat ze te wachten stond deze middag. Toen ik zat te kijken wat er zoal om me heen gebeurde kwamen er ook allerlei gedachten langs. Hoe luxe is het eigenlijk om regelmatig naar een optreden te kunnen gaan en dat in je 'eigen huis'. Sommige mensen hebben misschien in hun hele leven nog nooit zo vaak een optreden bijgewoond als in deze laatste jaren of maanden van hun leven.
Foto: de uitstrooiplek van het as van mijn ouders
Maar tegelijkertijd was het ook confronterend merkte ik, blijkbaar waren deze gevoelens belangrijk om gevoeld te worden. Die middag hoorde ik smartlappen uit de jaren 60. Mijn gedachten brachten me terug naar mijn vader die in een verzorgingshuis zat en begin dit jaar overleed. Hij zat er dít jaar nog.. het lijkt al zo lang geleden. Geweldig vond hij de muziek en om mee te zingen en soms blèren, want lekker gek doen daar hield hij van. Mijn moeder ging bijna altijd met hem mee en genoot er ook zo van. Soms praat ik met mensen die me aan een van mijn ouders of opa of oma doen denken, zo apart is dat alsof ik hun verhaal hoor. Mensen maken ongeveer dezelfde dingen mee al zijn we soms geneigd te denken dat we vaak zo verschillen van elkaar. Niet dus. Hoe meer je erop let hoe meer je dat ziet.
Een half uur voor het optreden begon hoorde ik dat er een bewoner overleden was. Het voelde bizar tegelijkertijd op deze feestelijke middag. Dat is het leven Yin en Yang. En terwijl ik de familie, de schouwarts en later de begrafenisondernemers te woord stond was er aan de andere kant de gezelligheid en muziek in het restaurant dat aan de hal aangrenst. Mijn vader overleed ook in een verzorgingshuis. Ik zat daar alleen achter de balie met mijn gedachten en gevoelens en niemand die het zag. Ik ademde diep in en uit en liet het maar gebeuren. Ik ben hier niet voor niets gaan werken als vrijwilliger. Achteraf realiseer ik me dat het goed is voor mijn rouwproces. Ook brengt het me dichter bij mijn ouders. Ik voel me dankbaar, ik vind het daar gezellig om te werken en ook rustgevend, want in deze wereld heeft niemand haast, behalve het (betaalde) personeel.
Dit gaat werkelijk nergens over, het is maar dat je dat vast weet. Ik zie net een foto langskomen op mijn computer en ik dacht 'huh? wat is dat nou voor een rare foto? Oja... dát..'
Ik stond van de week op het punt om te vertrekken en ik liep te denken 'ik heb zo zin in een verfrissend pepermuntje, ik baalde een klein beetje want die hadden we al weken niet in huis (stond op het boodschappenlijstje)'. Loop ik naar het sleutelmandje toe om de autosleutel te pakken, ligt daar een pepermuntje precies die ik wenste! Serieus het was echt raar, want we hadden ze zoals ik schreef al weken niet in huis! Ik deed hem in mijn mond (urgh waar kwam dat ding eigenlijk vandaan bedenk ik me nu) en bedacht me opeens 'even een foto van maken'. Hoe absurd om dat te doen natuurlijk maar er ontstond gewoon alweer een verhaaltje in mijn hoofd. Affijn, was ik onderweg in de auto... bedacht ik me opeens dat ik het pepermuntje nog op het aanrecht had laten liggen...😩🤣
In een discussie met je puber belanden is niet zo moeilijk. Sterker nog, voor je er erg in hebt ben je er al in beland! Zo ging het bij mij en dat zonder dat ik het wilde. Maar goed, zucht, we zaten er al in, want ik had niet zomaar mijn dochters kleding in de was moeten gooien, omdat ze die ene broek die pas een keer gedragen was weer aan wilde doen. Ik kon me herinneren dat hij er heel gekreukt uitzag en ik hem niet meer zou aandoen in die staat. Kinderen kunnen hun broek uit doen door hem helemaal naar beneden naar hun voeten te duwen en er dan uit te stappen zodat er vervolgens nog een klein pakketje broek op de grond ligt, soms nog met onderbroek en sokken incluis. Herken je dat?
Op een gegeven moment zeg ik ‘Ja maar schat ik ruik altijd eerst aan je kleding of ik vind dat het in de was moet’. 'Wát?? Gatsie rúik jij aan mijn kleding? Lekker zeg dat doe je toch niet!' Voor mij de normaalste zaak van de wereld maar plotsklaps schiet ik ongewild in een schaamte gevoel. Ojé doe ik iets raars, iets heel vies? In een nanoseconde heb ik een hele discussie met mezelf. Ik weet mijn goede reden waarom ik dit deed weer snel te vinden en vertel mezelf dat dat natuurlijk niet raar is voor een moeder, hoe weet ik anders of het in de was moet? ‘Voortaan blijf je met je tengels van mijn kleding af’, zegt mijn dochter resoluut. OMG! Wat een vreselijke uitspraak vind ik dit! Dit zei mijn moeder vroeger ook tegen mij! Mijn gedachten schieten weer als de wiedeweerga heen en weer: maar dit zeg ik toch nooit? Blijkbaar heb ik het ooit wel gezegd want ze moet het wel van mij hebben. Bah, iets wat ik helemaal niet horen wil! ‘Zeg wil je niet zo brutaal doen! Zo zeg je dat niet tegen mij.’ ‘Het is maar wat je zelf met je gedachten doet’, krijg ik als antwoord van mijn (eigen)wijze dochter. ..... Precies een van de thema's waar ik mee bezig ben in mijn opleiding (je kunt kiezen wat je denkt en voelt, je bent niet je gedachten). Hmmm hier loopt een kopietje van mezelf rond. Het is natuurlijk geen toeval dat ik dit antwoord (terug) krijg. Van binnen lig ik in een deuk van het lachen, wat een gekke situatie en uitspraken weer! Gelukkig was de discussie snel ten einde en ik zal niet meer ongevraagd haar kleding in de was gooien had ik beloofd, maar of ik dat ga volhouden?
Heb je last van sombere gevoelens? Veranderingen kunnen soms best lastig zijn om mee om te gaan. Neem bijvoorbeeld je gezondheid of je ouders die geestelijk en/of lichamelijk achteruit gaan of je werk waar ze je niet meer willen hebben. Soms blijven mensen hangen in gedachten als 'Het leven voor.. en na.... Toen was dit en dat beter, want toen kon ik/hij/zij nog wel ... (vul maar in)'. Zo had ik een leven voor en na borstkanker. Aan deze gedachte heb ik me (onbewust) lang vastgehouden ben ik me onlangs bewust geworden. Lotgenoten zullen het ongetwijfeld herkennen.
Cellen vernieuwen zich elke seconde en dus ben je al niet meer exact dezelfde persoon als een seconde geleden. Je bent ook niet meer de baby, kleuter, tiener enzovoort die je ooit was. En als je straks een bejaarde bent is je lichaam ook niet meer dezelfde als die je nu bent. Hecht dus niet teveel waarde aan de gedachte 'het leven voor en na .....'. Dit is alleen maar een gedachte meer niet. Je kan er niks aan veranderen en verspil je dus je kostbare energie als je er regelmatig aan terug denkt. Feit is dat het toch niet meer wordt zoals het was. Bedenk is voor jezelf waar je je energie beter aan kan besteden, zoals bijvoorbeeld berusten in het feit, acceptatie? Of iets (positief) veranderen aan de situatie? Je hoeft gebeurtenissen niet te vergeten of weg te stoppen, het is natuurlijk wel gebeurt. Maar maak dat stuk vooral niet te zwaar voor jezelf, want daar wordt je misschien alleen maar droevig van. Probeer niet verkrampt vast te houden aan een gebeurtenis die voorbij is. Alles in het leven veranderd continu dat ís leven. Kijk wat er wel is en maak daar het beste van, dat geeft op zijn minst een beter gevoel! Dit zijn dingen die je allang weet natuurlijk, maar soms is het goed om er nog even stil bij te staan.
Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier. De een wordt overvallen door veel korte of lange huilbuien, de ander huilt haast niet. Ik behoor tot de laatste groep kwam ik achter. Het verbaasde me hoe weinig ik moest huilen na het verlies van mijn ouders. Ik begreep mijn reactie in eerste instantie niet helemaal, want ik zag dat mijn broer en zus veel emotioneler waren. Ik was even bijna geneigd er een waardeoordeel aan te hangen: hoe meer je huilt hoe meer het je doet.... Onzin natuurlijk, ik deed het op mijn manier. Ik heb veel voor ze gezorgd en we hebben zoveel mooie momenten met elkaar gedeeld. Vaak hoefde ik niet eens iets te zeggen, alleen maar bij ze te zijn en de liefde te voelen, vooral de laatste periode voelde ik dit heel sterk. Door hun slechte gezondheid was ik al een hele poos afscheid van ze aan het nemen. Heel bewust ben ik met ze in de weer geweest, wetend dat er een moment zou komen dat ze naar gene zijde zouden gaan. Hun dood had onverwacht kunnen komen maar we hebben bij beiden het 'geluk' gehad dat we het aan zagen komen en we er met ze over konden praten. Hoe bijzonder is dat! De dood heeft me sowieso altijd al geïntrigeerd. Zonder dood geen leven. Ook denk ik weleens aan sommige beestjes die maar één dag te leven hebben.
Vannacht droomde ik over mijn moeder. Ze was ziek en ik was zo intens verdrietig dat ze dood ging dat ik tranen met tuiten gehuild heb. Ik kon mezelf (eindelijk) helemaal laten gaan. En weet je wat het áller mooiste was? Ik heb uitgehuild in de armen van mijn moeder!! Ik ben zo dankbaar voor het hebben van dromen. Je kan weer even echt bij elkaar zijn. Ik ben dankbaar ook dat ik mijn dromen vaak nog herinner, want dan kan ik stilstaan bij wat me (on)bewust bezig houdt. Natuurlijk was het geen toeval dat ik juist vannacht over mijn moeder droomde, want gisteren hadden we het over ze gehad. Wat was nou het geval? Mijn zus, broer en ik waren gisteren bezig met de laatste handelingen na mijn moeders overlijden afgelopen 22 maart. Ook moest er een datum gepland worden wanneer we het as van mijn moeder kunnen ophalen bij het crematorium. Die van mijn vader hebben we recent in handen gekregen. We wachten tot we het as van allebei hebben en gaan ze dan uitstrooien op dezelfde dag dat we het as van mijn moeder ophalen. Dus we waren onder andere bezig met een datum plannen waarop dit zou gebeuren. Mijn zus had de uitvaartonderneming gebeld en kwam met een eerst mogelijke datum waarop het as vrijgegeven wordt, namelijk 14 mei, de dag dat mijn vader 84 jaar geworden zou zijn. Wonderlijk!
Je zou toch denken dat ik deze foto genomen heb vanwege die prachtige zwanen die aankomen vliegen? Ik zal je eerlijk vertellen ik had die zwanen niet eens gezien toen ik deze foto nam, want ik stond te kijken naar die prachtige zonnestralen. Wouw!
Teken oogjes en een lijfje op een papiertje en we vinden het schattig.
Hoe absurd grappig eigenlijk!
Ik vind het zo genieten op de vroege ochtend de honden uitlaten in alle rust. Je zou kunnen denken wat valt er dan te beleven? Zo ongemerkt meer dan je denkt...
🌲Tweede Kerstochtend liep ik de honden uit te laten. Het was nog stil op straat zoals op zondagochtend altijd het geval is. Ik zag een vrouw met haar hond richting haar huis lopen, een nieuwe woonwijk met riante huizen. Ze kon haar huis alleen bereiken door eerst een mega groot hek te openen die de hele woonwijk afsloot voor... wie zal het zeggen. Ik liep te denken dus iedereen die daar woont sluit ook zichzelf op achter een hek! Wie kiest er nou voor vrijwillig leven in gevangenschap en dat terwijl je het hartstikke goed hebt. Raar toch eigenlijk als je daar over nadenkt?
Even verderop liep ik door een andere buurt met riante huizen en bij een huis begonnen twee waakhonden in de tuin te blaffen. Godzijdank stond er een hek tussen want ze gingen me toch tekeer. Nou dat is ook "fijn" wonen, elke keer in je eigen herrie zitten als er een voorbijganger langs loopt! En ook “gezellig” voor hun buren die van hun mooie omgeving en rust willen genieten...
Verderop in diezelfde straat kwam ik een vriendelijke vrouw van middelbare leeftijd tegen die haar hond uitliet. Na ons gesprekje liep ze haar tuin in met een kasteel van een huis, een van de grootste in de straat. Ik moest diep van binnen ineens zo lachen! Zij liep in haar knal oranje/gele reflecterende verkeershesje zodat ze duidelijk zichtbaar was voor het verkeer, maar wat was nou de grap? Er was geen verkeer, er was geen hond te bekennen en geen verkeer. Ook de angst die hier regeerde, want stel je voor dat ook haar iets aangedaan zou worden? Jammer dat sommige mensen met zo’n mooi huis in een mooie omgeving zich zo kwetsbaar voelen voor gevaar.
Angst sluit alle deuren, liefde opent elk hart
🎄In de gesloten afdeling van het verpleeghuis kwam een vriendelijk ogende man naar me toe.
Hij vroeg welke datum het was. Ik zei: '21 december, de eerste dag van de winter'. 'Niet 23 december?' 'Nee 21 december'. 'Oh.. oh..', zei hij bedachtzaam, 'er is iets volgens mij op de 23ste'.
Ik dacht aan Kerst dus zei dat het op 25 december eerste Kerstdag is. Hij bedankte me en liep weg.
Even later kwam hij terug en schoof hij me een briefje onder mijn neus waarop stond: 23 t/m 27 december
naar Renee. Hij ging dus uit logeren! Hij glunderde toen ik het voorlas en vroeg snel is het al 23 december? 'Nee', zei ik, 'nog twee nachtjes slapen' (en dat heb ik nog 3 keer herhaald voor hij
de kamer uit was😀).
Ik vond dit zo aandoenlijk.
Het is wat het is
Ik liep gisterenavond naar de keuken om even een kop thee te maken. Toen zag ik dat het licht in onze achtertuin aangegaan was en schoof ik het gordijn opzij om te kijken waarom het licht brandde. Toen zag ik deze prachtige egel, zo schattig met een waterdruppeltje op zijn neus! Hij bleef me aanstaren ook al deed ik de keukendeur open om een foto van hem te maken.
Ik wordt hier zo blij van, ik kan me over dit soort dingen zo verwonderen dat ik juist op dát tijdstip beneden kwam! Als ik vijf minuten eerder of later beneden kwam zat hij daar misschien niet meer of ik had ook niet naar buiten kunnen kijken...
Ik ben naar een lezing geweest van Rene Barendse over medicinale cannabis, georganiseerd door Camino inloophuis voor wie leeft met kanker. Het schijnt een wondermiddel te zijn voor veel aandoeningen. Wondermiddelen bestaan natuurlijk niet, voor de een kan het een wondermiddel zijn en bij de ander helpt het niet. Ik had er al vaker positieve dingen over gelezen op een Facebook pagina van de groep Kanker anders benaderd. Nu kwam Rene in onze woonplaats wat vertellen hierover dus ik dacht laat ik gaan. Het was een interessant verhaal. Hij gebruikte het voor zenuwpijnen. Verder verdiep ik me hier niet in en hou ik het in gedachte, je weet nooit of het nog is van pas komt. (Hij mag het inmiddels niet meer verkopen en is hij in een juridische strijd verwikkeld. Ik hoop dat hij wint, want van mij mag het legaal worden. Veel zieke mensen worden ermee geholpen.) Door op de foto te klikken kan je hem vergroten.
Ik was zo niet-slim om op een parkeerplaats bij een winkelcentrum vlak voor een vrachtwagen langs te lopen. Ik liep er zo dicht voor langs dat ik hem bijna kon aanraken. Ik dacht, nee ik was op dat moment overtuigd dat de chauffeur aan het uitladen was en er dus niemand achter het stuur zat. De vrachtwagen startte, schoot een stukje naar voren en direct trapte de chauffeur op zijn rem. Godzijdank, hij had mij gezien! Het gebeurde allemaal in een fractie van een seconde. Gek genoeg schrok ik wel maar drong het toch niet helemaal tot me door. Eigenlijk kon en kan ik nog steeds alleen maar denken wat fijn om te weten dat het mijn tijd nog niet is om te gaan hemelen! En gek genoeg wordt ik hier nog blij van ook, want hoe mooi is dat om te beseffen. Maar OMG het had wel even anders af kunnen lopen, dat besef ik ook wel.
Pas geleden reed er bijna een auto tegen mij aan. Net op tijd trapten we beiden op de rem. Ik bleef heel rustig en zei alleen maar 'oeoeh'. Bijzonder te ervaren dat hersenen zo rustig op een spannende gevaarlijke situatie kunnen reageren. .
Het is maar wat je er zelf van maakt
Geweldig die moderne uitvindingen om snel en op elk moment van de dag met elkaar in contact te kunnen staan via social media, WhatsApp en sms, maar je moet er ook maar mee kunnen omgaan. Ik merk dat ik dat niet altijd kan en mij er soms aan stoor.
Herken je dit, dan zet je bijvoorbeeld iets lolligs met een knipoog op Facebook en dan wordt daar veel te serieus op gereageerd. Of krijg je een (goed bedoelde) reactie waaruit blijkt dat de ander je bericht anders opvatte dan je bedoelde. Of je stuurt bijvoorbeeld iemand een berichtje via WhatsApp en daar wordt dan pas dagen later of soms zelfs helemaal niet op gereageerd. Mijn kinderen schijnen hier minder last van te hebben 'Mam, dat is toch normaal dat niet iedereen (direct) reageert'. Ik stelde in onze gezins App een vraag 'Wie heeft mijn haarborstel gezien?' En dan krijg ik als antwoord: 'Ik niet'. Ja maar dat vraag ik niet, ik vraag wie mijn haarborstel wél ergens heeft zien liggen🤣. Wat heb ik eraan te lezen wie hem níet gezien heeft? Op Facebook zie ik dit soort antwoorden ook regelmatig voorbij komen. Dat mensen meestal hun mooie kanten laat zien op Facebook (en trouwens daarbuiten vaak ook) daar heb ik geen moeite mee, ik lees sowieso liever over vrolijke dan sombere dingen. Leuk om te ontdekken hoe ik er zelf in sta, want uiteindelijk moet ik daar het antwoord zoeken: in mezelf.
Je gedachten laten je nooit in de steek.... deden ze dat soms maar wel
We leven op dezelfde wereld
mensen en dieren leven in hun eigen wereld
de dieren in de dierenwereld
de mensen in de mensenwereld
waar ze leven in hun eigen wereld (bubbel)
dat bestaat uit vele werelden
in gedachten kan je overal naartoe
fysiek niet
maak zoveel mooie reizen als je kunt
niet omdat het moet maar omdat het kan!