Een moment van diepe aanwezigheid, waarin gedachten vanzelf ontstonden, zonder inspanning, alleen bewustzijn.
Ik loop buiten over het schelpenpad. Onder mijn voeten knisperen de schelpjes en steentjes. Vogels fluiten, de wereld ontwaakt.
In de sloot dobberen eenden en zwanen, rustig meedeinend op het water. Soms is er stilte. Ik voel de frisse lucht mijn huid raken en adem haar in.
Binnen, achter ramen en muren, is de mens misschien nog in pyjama, aan het rommelen of mijmerend in de ochtendrust. Als ze mij buiten zien lopen wat zouden ze dan denken? Voelen ze opluchting dat ze de kou niet hoeven te trotseren? Of verlangen ze ook naar beweging, naar frisse lucht?
Ik besef: hier ben ik. Dit is het nu. Alleen dit moment. Waar ik ben, ben ik. En waar ik ben maak ik het zo prettig mogelijk voor mezelf, binnen wat in mijn bereik ligt (al lukt het niet altijd natuurlijk). Want ik ben hier en mezelf neem ik altijd mee, waar ik ook ga.
Nu. En dat voelt goed, dat geeft ruimte en rust. Focussen op het hier en nu, dat is gewoon Zijn.