Vlak voor de dierenarts kwam om Carmen in te laten slapen liep ik nog een mooie lange laatste wandeling langs de route die Carmen vaak liep toen ze nog fit was, ik noemde het haar/ons 'ererondje'.
Het was uiteraard een triest en mooi afscheid, met alle kinderen erbij en onze andere honden Cooper en Cailean. Toen Carmen
overleden was en we de honden afscheid lieten nemen dook de pup tussen de muur en Carmen haar kop en bleef daar een poos liggen. Zoiets deed hij nooit voorheen, hij keek wel uit zo dichtbij
te komen! Dit vonden we wel heel bijzonder.