
We vinden zoveel dingen vanzelfsprekend
Totdat we iets niet meer hebben of kunnen
Dan worden we ons bewust
En worden gewone dingen bijzonder
Dan is het gekwaak van een eend
Opeens een wonder
Dat we ademen
Is een wonder
Op je buik kunnen slapen
Is een wonder
Een glimlach
Is een wonder
Dat we kunnen communiceren
Is een wonder
Dat we kunnen lopen
Is een wonder
Alles
Is een wonder
Vaak vinden we de dingen zo vanzelfsprekend
Totdat we iets niet meer hebben of kunnen
Dan pas vinden we de kleine dingen bijzonder
Het leven ís een groot wonder
🌞Leef je mooiste leven
Wees dankbaar
Verwonderen is zonder oordeel naar de wereld kijken
Dat brengt de magie terug in je leven
Alles wat je nodig hebt is er al
Waarover verwonder jij je?
Vannacht schoot ik wakker uit mijn droom met een harde hoest en ik had het me toch spaans benauwd! Ik heb ongeveer een uur rechtop in bed gezeten. Het gekke was dat ik dacht 'verbeeld ik me dit of is het echt?' Het enige dat ik kon doen was rustig blijven en afwachten. Ik herkende deze banauwdheid van jaren geleden, toen had ik ook slaap-apneu (een pauze van de ademhaling die minstens tien seconden duurt). Ik weet niet hoe lang ik mijn adem heb liggen inhouden vannacht maar ik denk behoorlijk lang. Ik lag me intussen vanalles te bedenken. Of is dit Corona? Ga ik zo dood? (want het voelde echt heel naar). Moeten we straks een ambulance bellen? Zie ik mijn kinderen nog? Hoe is dat als je alleen in een ziekenhuisbed ligt en je je je familie niet meer kan zien? Ik kan me zo goed voorstellen hoe dankbaar je dan kan zijn voor de aandacht van het verplegend personeel, iemand die je even het gevoel geeft dat hij of zij er voor je is, gewoon dat. Ik hoorde buiten een eend kwaken en genoot van dat gewone dagelijkse geluid en voelde me zo dankbaar! Ik luister elke dag naar de geluiden buiten en ik hou ook van het gekoer van duiven en gekwaak van kikkers. Als klein kind luisterde ik daar ook naar herinnerde ik me. Ik ben me er zo van bewust dat het belangrijk is om te genieten van het leven nú met zijn mooie maar ook minder mooie kanten. Het kan van het ene op het andere moment ophouden. Op een gegeven moment moest ik een paar keer flink gapen en verdween geleidelijk de benauwdheid. Eindelijk, ik kon weer plat liggen en heerlijk op mijn buik! En toen viel ik in slaap. Een paar uur later werd ik huilend wakker, want toen had ik een zielige droom. Nou het was me mijn nachtje wel pfff. Ik ben blij dat ik weer gewoon kan ademen, naar buiten kan en met gewoon alles, met het leven! Hieruit ontstond dit gedicht.
Reactie schrijven
Godart Bosmans (zaterdag, 04 april 2020 21:41)
Hopelijk heb je de volgende nacht een nacht die je verdiend, eentje met zalige nachtrust en zoete dromen...
De tekst was weer een knappe wijze tekst Viviënne.
Het herinnert me aan een bezoek aan mijn moeder zaliger...toen ik enkele jaren getrouwd was.
Ik kwam binnen en ze zei zo zonder enige aanleiding... "ja jongen, je mist het pas als je het kwijt bent hé..."
Ik dacht nog 'hé waarom zegt ze dat nu...'
Algauw begon ze de gewone conversatie: "en... hoe is 't met u...., en de manne (de kleinkinderen dus) en Rita ? (mijn vrouw)"
Same as usual voor de rest dus. Toch was ik wat verward.
Twee dagen nadien kreeg ze een hersenbloeding en stierf de volgende week...
Nooit vergeet ik haar wijze woorden "Je mist het pas als je het kwijt bent hé..."
Godart Bosmans (zaterdag, 04 april 2020 21:43)
'die je verdient' SORRY voor de dt-fout...
MijnCreatieveBrein Viviënne (zondag, 05 april 2020 08:46)
Je antwoord raakt me. Wat een mooie wijze woorden van je moeder. Bijzonder dat je achteraf beseft wat er eerder tegen je gezegt is hè? Dank je voor het delen, ik waardeer je reacties zeer thanx! Ik heb vannacht gelukkig weer goed geslapen.
Een nachtje niet goed slapen
Dat is heus oké
Zolang het er maar bij eentje blijft
En niet (meer dan) twee