Wat margrietjes ons te vertellen hebben...
Ik verwonderde me vanochtend weer over de vele bloemknopjes in het gras. Adembenemend mooi. Ze vielen haast niet op omdat ze nog in de knop zaten. Dag in dag uit mogen we hiervan genieten! En gaan ze open-dicht-open-dicht.
Ochtend, de margrietjes slapen, de zon breekt door, langzaam openen zich de blaadjes, dan valt het de mens op, er staat een witte zee van bloemen in het gras. De avond valt, de bloempjes sluiten zich weer, totdat er weer een nieuwe dag aanbreekt.
Reactie schrijven
Godart Bosmans (donderdag, 21 mei 2020 13:11)
Hoe mooi kan het eenvoudige zijn. Een mooi , puur en aanschouwelijk gedicht Viviënne.
De tekening is eveneens eenvoudig en zoo veelzeggend krachtig!
Wat kun je dit toch goed!