Ik liep aan het eind van de dag zo trots als een pauw op mezelf te zijn en te bedenken wat ik toch veel geduld bij bepaalde situaties met mensen kan opbrengen🦚. Op hetzelfde moment zie ik een beeld voor me dat ik achter de computer zit en die niet snel genoeg naar mijn zin reageerde uit zijn slaapstand en ik mega geïrriteerd als een gek op het toetsenbord zat te rammen en met de muis heen en weer schuiven dat mijn dochter reageerde 'mam wat ben jij aan het doen? Doe is gewoon!' (dan doe je al gek genoeg). 😂Ik kwam niet meer bij van het lachen toen ik dit alles liep te bedenken. Wonderlijk, zoveel geduld als je de ene keer kan opbrengen, zo weinig weer een andere keer.
Soms oordeel je over een ander waarom die zich zo druk maakt, omdat jij je daar totaal niet druk over maakt. Andersom gebeurt het natuurlijk ook, dan schiet jij in de stress en dan begrijpt de ander niet waar je je druk over maakt. Aan alles zit twee kanten.