Vandaag begon de dag mistig. Het pad verdwijnt in de mist die je uitzicht kan belemmeren. Dichtbij is alles nog goed zichtbaar. Op korte termijn kan alles helder voor je zijn maar hoe zal je leven verder verlopen? Het pad is dan wel niet goed zichtbaar maar het is er nog steeds! Onze levensweg loopt niet recht maar gaat met bochten en kronkels en je komt telkens afslagen en kruispunten tegen. Elk moment moet je weer nieuwe keuzes maken. Ook simpele zoals wil je thee of koffie of wat anders? Als je bedenkt linksaf te gaan dan besluit 'iets' opeens dat je een andere kant op moet. Ho help dat was niet wat ik wilde! Beweeg met het pad mee, want als je er vanaf stapt krijg je natte voeten. Mist is vochtig. Als je ergens mee tobt vertrouw erop dat antwoorden komen. De natuur zoekt altijd naar balans. Je ziet het alleen nog niet. Als je stopt met vasthouden zoals jij het wilt (maar niet gaat) dan geeft het ruimte. In ruimte en rust ontstaan nieuwe ideeën en zo kan je 'opeens' antwoord krijgen. Na mist komt zonneschijn. Blijf trouw aan jezelf en laat je leiden door de hond, je innerlijke trouwe makker je intuïtie.
Ik trok vanochtend een kaartje uit mijn nieuwe tarot dekt (even voor de duidelijkheid ik weet niks van tarot nog) en welke kaart trek ik twee keer achter elkaar? Dezelfde kaart waarop apen staan afgebeeld die aan het begin van een lang kronkelig pad staan, zoals ik vanochtend (voordat ik een kaart trok) deze foto nam van onze hond aan het begin van dit 'kronkelpad'. Ik loop dit pad minstens twee keer per dag maar vanochtend zag ik het zoals ik het nog nooit eerder gezien had zo magisch (vandaar dat ik een foto nam). Natuurlijk schrijf ik over niks nieuws, wellicht kan je je afvragen waarom het jouw pad nu kruist en of je er iets in herkent, of niet. Loop je met je hoofd in de mist? Of is alles helder? Hoe ziet jouw pad eruit? Sta je bij een afslag? Of loopt het anders dan je voor ogen had? Of juist precies zoals je voor ogen had? En ik? Ik ben deels onbewust zeker al twee-drie weken bezig met het woord 'paden'. Zo schreef ik een gedicht over 'Sporen achterlaten' en kwam er een creatief rennend beest uit 'Vogelpoep' tevoorschijn (zie onder Natuurfoto's 'pareidolie') en nu kwam dit blog uit mijn handen. Ik krijg boodschappen/inzichten als ik buiten loop. Ik voel dat er van alles in de lucht hangt maar waar dat heen gaat dat weet ik niet, dat stukje blijft nog wat mistig hahaha.